فهرست انتخاباتی 16 نفره جبهه مردمی اصلاحات در تهران برای انتخابات مجلس نهم اعلام شد.

به گزارش خبرنگار مهر، اسامی 16 کاندیدای حاضر در فهرست انتخاباتی جبهه مردمی اصلاحات در تهران به شرح زیر اعلام شد:
1- الهه راستگو
2- علیرضا محجوب
3- علی مطهری
4- امیدوار رضایی
5- سید حسین هاشمی
6- سید مرتضی موسوی
7- محمد علی رجایی نیا
8- وهاب عزیزی
9- محمدرضا طاهری
10- سالار حسن زاده
11- ابوالفضل قراخانی
12- حسن خزائی
13- سید کریم السادات مظلوم
14- مهدی سودانی
15- عباس بقایی
16- نصرالله بشار

روز گذشته جبهه مردم سالاری دیگر گروه اصلاح طلب ، فهرست 15 نفره خود را برای انتخابات مجلس نهم در تهران اعلام کرد.


تابناک
۳۰ بهمن ۱۳۹۰
چرا ماحصل وحدت اصولگرایان این شد؟
کوچ نشینان سیاسی که در حال حاضر نه تنها در بدنه جریان اصولگرایی رخنه کرده‌اند، بلکه بعضا در رئوس برخی از مجموعه‌‌های این گروه تکیه کرده‌اند. اما این حضور نه به دلیل اعتقاد آنها به اصول یا مخالفت آنها با اصلاح امور است، بلکه صرفا به فراخور موقعیت پیش آمده سعی در گنجاندن خود در بین اصولگرایان را داشته و دارند. هر چند نباید از این موضوع بگذریم که به دلیل مواضع محافظه کارانه اصولگرایان به خصوص طیف سنتی این جریان، این گروه قرابت فکری زیادی در چگونگی عمل و موضع گیری سیاسی با اصولگرایان دارد، اما...
اعتدال نوشت:
جذب حداکثری و دفع حداقلی، گسترده تر کردن دایره خودی ها، پرهیز از تنگ نظری و افزایش نقدپذیری مسئولین سخنانی نیستند که تازگی داشته باشد و بارها و بارها از این گونه توصیه ها از زبان دلسوزان نظام به خصوص رهبر انقلاب شنیده است.

اما چرا عده ای بر خلاف تمام اصول منطقی و بر پایه یک سری استدلال های سطحی بر تنگ تر شدن فضای نقادی تکیه می کنند؟ جای سوال دارد. هر چند برخی دولت ها از جمله نهم و دهم بر طبل این انحراف بزرگ کوبیده‌اند و تمایل برخی مسئولین به خصوص مدیران ارشد دولتی به دور بودن از نقد افراد و رسانه‌ها امری غیر قابل کتمان است، اما تمام بار این گناه را نمی توان بر شانه دولت‌ها یا افرادی همچون رئیس جمهور کنونی و اطرافیانش نهاد.

اگر بخواهیم نظری اجمالی به سردمداران مخالفان نقادی و فضای باز گفتمان سیاسی بیندازیم می ‌بینیم، این افراد هرگاه فردی در راس قدرت قرار می‌گیرد تحت عناوین مختلف به مجیزگویی صاحبان منسب و قدرت می‌پردازند و برای اینکه عقبه اجتماعی خود را مجاب به تقلید از خود بنمایند، لعابی مقدس گونه بر تظاهرهای خود می‌پوشانند.

شاید معروف‌تری منکری که آنها به ارتکابش افتخار می‌کردند، استفاده از تعابیر «ذوب در ولایت» و «مخالف هاشمی، مخالف رهبری است، مخالف رهبری دشمن پیغیمبری است» بود. این افتخار به انحراف تا آن حد پیشرفت که وقتی رهبری دیدند با ایما و اشاره این گروه از به انحراف کشیدن اطرافیان خود دست برنمی‌دارند، به صراحت آن را مورد نهی قرار دادند.

اما این گروه که کارنامه چندان درخشانی در مبارزاتی که منجر به پیروزی انقلاب اسلامی شد و یا حضور در جبهه های حق علیه باطل ندارند، همچون پرندگان مهاجر از یک شاخه قدرت به شاخه دیگری می‌جهند و در نهایت با بهانه‌های همچون عدم انطباق گروه خونی و یا انتساب علت حمایت خود به ارکان نظام و … سعی کوچ نشینان سیاسی که در حال حاضر نه تنها در بدنه جریان اصولگرایی رخنه کرده‌اند، بلکه بعضا در رئوس برخی از مجموعه‌‌های این گروه تکیه کرده‌اند. اما این حضور نه به دلیل اعتقاد آنها به اصول یا مخالفت آنها با اصلاح امور است، بلکه صرفا به فراخور موقعیت پیش آمده سعی در گنجاندن خود در بین اصولگرایان را داشته و دارند. هر چند نباید از این موضوع بگذریم که به دلیل مواضع محافظه کارانه اصولگرایان به خصوص طیف سنتی این جریان، این گروه قرابت فکری زیادی در چگونگی عمل و موضع گیری سیاسی با اصولگرایان دارد، اما به لحاظ مبانی عقیدتی و انقلابی، جای بسی تعجب است که اصولگرایان، آن‌قدر با آنها مماشات کرده‌اند و با برخوردهای محافظه‌کارانه خود مجال را برای این گروه فرصت طلب باز کرده‌اند، که به نظر می‌رسد دوستان حزب باد بر خر مراد سوار و السابقون این جریان در پی راضی کردن آنها، که مبادا بگویند، بین اصولگرایان اختلاف افتاده است.

اما این اهتمام برای راضی نگه‌داشتن این مهاچرین سیاسی، آنقدر بزرگان اصولگرا را به خود مشغول کرد، که فرع بر اصل چیره شد تا آنجا که جبهه متحد اصولگرا به جای وحدت بر سر مبانی و اصل خود بر سر افراد و گروه‌ها ائتلاف کرد.

تحلیل رفتار این گروه و اینکه تا چه حد می‌توان این افراد را یک گروه نامید خود فرصتی مبسوط می‌طلبد که مجال آن در این نوشتار نیست، هر چند که برای آسیب شناسی فضای جامعه سیاسی کشور باید به مهاجرین فرصت طلب بیش از این پرداخته شود و با تاریکخانه‌ای که این قبیل افراد به دنبال ایجاد آن هستند، باید مقابله شود، اما انچه مبرهن است این که این عده که حیات خود را بر مدح افراد گذاشته، در این دوره انتخابات مجلس تا آنجا پیش رفتند که اکثر منتقدین دولت را از حضور در جمع خود حذف کردند.

در نهابت لیست گروهای که قرار بود نماد وحدت اصولگرایان شود، به گونه ای شد، که کسانی که سهمیه‌ای در این وحدت نداشتند، از لیست حذف شدند. افرادی همچون علی مطهری، کاتوزیان، عباسپور، ابوالحسن نواب و سید محمود علوی کسانی هستند که به مراتب بیش از برخی از حاضرین در این لیست، به اصول اعتقاد دارند، اما چون منش آنها مجیز گفتن نبود و در برابر انحرافات سکوت نکردند، باید برای راضی کردن برخی‌ها از لیست حذف می‌شدند.

اما لازم است یکبار هم که شده بزرگان اصولگرا به این پرسش پاسخ بدهند چرا ماحصل بیش از یکسال تلاش اصولگرایان برای رسیدن به وحدت 8 لیست شد؟ آیا تداوم محافظه‌کاری در برابر زیاده‌خواهی عده‌ای، می‌تواند آنها را به وحدت برساند؟