انتخابات - محمدرضا عارف مهمترین برنامههای خود برای ریاست جمهوری را با مردم در میان گذاشت.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، محمدرضا عارف نامزد اصلاحطلب یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در برنامه دیدگاه که از ساعت 20 و از شبکه یک سیما پخش شد، نخست با معرفی خود گفت: من محمدرضا عارف متولد 1330 در شهر یزد هستم. در یک خانواده مذهبی زندگی کردم. در طول دوران تحصیلم در یزد در کنار فعالیت های آموزشی فعال اجتماعی هم بودم. در سال 48 در مسابقات ریاضی در کشور اول شدم و رتبه دو وارد داتشکاه شدم. در سال 59 مدرک دکترا را از دانشگاه استانفورد گرفتم. پس از بازگشت به ایران در وزارت پست معاون شهید قندی بودم. در سال 68 به وزارت علوم بازگشتم و معاون آموزشی آن بودم. در سال 73 رئیس دانشگاه تهران شدم. در دولت اصلاحات ابتدا وزیر پست و تلگراف و تلفن شدم. بعد رئیس سازمان برنامه و بودجه شدم. در دولت دوم اصلاحات معاون اول آقای خاتمی بودم. منش مدیریتی من حاکمیت عقلانیت بوده است. ارزیابی دوستان از عملکرد من عموما مثبت بوده است. بنابراین معمولا ارتقا جایگاه پیدا کرده ام. عضویت در مجمع تشخیص مصلحت و شورای عالی انقلاب فرهنگی و ... تجربیاتی را در اختیار من گذاشت که باعث شد من وارد صحنه انتخابات شود. با شناختی که از مشکلات کشور دارم، تعامل خوبی که با جریان های سیاسی مختلف کشور دارم فکر می کنم بتوانم دولتی مقتدر تشکیل بدهم.
در ادامه اهم سخنان این نامزد انتخابات ریاست جمهوری یازدهم می آید:
• ما برنامه ای را تحت عنوان ایران فردا نوشته ایم که 7 هدف راهبردی دارد. این اهداف عبارتند از: شغل آفرینی و کاهش بیکاری. یکی از مشکلات به خصوص در میان جوانان تحصیل کرده مشکل بیکاری است. با طرح‌هایی که در نظر گرفتیم پیش بینی کرده ایم که در هر سال یک میلیون شغل ایجاد کنیم.
• هدف بعدی افزایش قدرت خرید مردم است. در دولت اصلاحات نرخ تورم را از 17 درصد به 10.4 درصد ساندیم. برنامه ریختیم که نرخ تورم را یک رقمی کنیم. باید تورم را در مدت کوتاهی کاهش بدهیم. مهمترین کاری که می کنیم انضباط مالی دولت است. مشکل اصلی ما رشد نقدینگی است. الآن نقدینگی به حدود 450 میلیارد تومان رسیده است. الان بیش از 160 کشور دنیا تورم یک رقمی دارند و ما باید در زمان کوتاهی تورم را کاهش بدهیم. مهمترین کاری که در این بخش میکنیم انضباط کاری دولت است. به شوراهای کلیدی مانند پول و اعتبار و اقتصاد، قدرت را برمیگردانیم.
• راهکارهای مختلفی برای افزایش سرمایه گذاری ترتیب دیده‌ایم. افزایش درآمد سالانه کشور را به طور جد پیگیری خواهیم کرد. ما باید ثروتمند شویم و تولید ثروت کنیم. برای تحقق اجتماعی باید ثروتمند شویم.
• رشد اقتصادی 8 درصد را پیش بینی کرده ایم. توسعه عدالت و کاهش نابرابری در بخش های مختلف را دنبال می‌کنیم. ضریب جینی باید کاهش یابد تا فاصله فقرا و اغنیا کمتر شود. بین استانهای برخوردار و استانهای مرزی در امر توسعه اختلاف زیادی است. برنامه ویژه‌ای برای توجه به نوار مرزی داریم. نوار مرزی به شعاع 100 کیلومتر را توسعه‌اش می دهیم.
• مطالبات زنان از اولویت های ماست. هم اکنون 55 درصد ظرفیت دانشگاه متعلق به دختران عزیز ماست ولی در برنامه های توسعه و مدیریت سهم ناچیزی دارند. باید تلاش کنیم نرخ مشارکت خانم ها را در مدیریت و اجتماعی و فرهنگی و ... بالا ببریم.
• 18 میلیون زن خانه دار داریم و باید خانه داری را یک شغل قلمداد کنیم. بیمه زنان خانه دار را به طور جد دنبال می‌کنیم. در بحث های مدیریتی باید سهم زنان را به آنها بدهیم و بانوان حضور جدیتری داشته باشند.
• سیاست خارجی جزو اهداف راهبردی ماست. باید شرایط فعلی را با تقویت دستگاه دیپلماسی کشور تغییر دهیم. باید حضور فعال، کارشناسانه و قوی در مجامع بین المللی داشته باشیم و از حقوق خود دفاع کنیم. ما کشور تاثیرگذاری در منطقه هستیم و باید نقش کلیدی و محوری در مسائل منطقه و بین الملل داشته باشیم. باید تعامل سازنده داشته باشیم و از زبان دیپلماسی برای تقویت روابط با دنیا استفاده کنیم. اولویت رابطه با کشورهای اسلامی و منطقه و جنبش عدم تعهد است.
• باید از حقوق خود دفاع کرده و حقوق دیگران را به رسمیت بشناسیم. باید رئیس جمهوری انتخاب شود که بتواند پیام صلح ملت ایران را به دنیا برساند تا روابط بهتری را با دنیا داشته باشیم. باید ایران دوستی و ایران پذیری را در دنیا دنبال کنیم. ما ابزار قوی در اختیارمان است باید از دیپلماسی علمی و فرهنگی و رسانه ای برای تقویت ارتباط با دنیا کمک بگیریم.
• صنعت گردشگری را در اولویت قرار داده ایم. گردشگری که بیاید در ایران و در جریان مهمان دوستی و تمدن ایرانیها قرار گیرد وقتی به کشورش بازگردد سفیر ما خواهد بود. صنعت گردشگری یکی از اولویت های ما در بخش اشتغال است. با فراهم کردن سازوکار لازم میتوانیم از این محل200 هزار فرصت شغلی داشته باشیم. دنبال جامعه فرهنگی و توانمند هستیم.
• هزینه درمان که 70 درصد است را باید به حداکثر 30 درصد برسانیم.
• بحث و دغدغه جدی دیگر بحث مسکن است. سن ازدواج در کشورمان حداقل 5 سال افزایش یافته است. علت آن دو عامل اصلی است یکی اشتغال و نگرانی از بیکاری و دیگری مسکن. مسکن یکی از دغدغه های زوج‌هاست و مهمترین عامل بچه دار نشدن زوج های ازدواج کرده مسکن است. ما برنامه مسکن ماندگار را در نظر داریم. مسکن مهر پروژه خوبی بود اما با اشکالات مدیریتی روبرو شد و نتوانست پاسخگوی نیازها باشد. شعار ما مسکن برای همه است.
• از بنده به کرات سوال شده که چرا کاندیدا شدی و سوال شده چرا در سال 84 کاندیدا نشدی؟ حقیقتا در آن زمان احساس میکردم وظیفه ام را انجام دادم و 37سال خدمت کردم و الان زمان مناسبی است که به دانشگاه برگردم و به کار علمی بپردازم. متاسفانه با جمع بندی که در یکی دوسال اخیر داشتم احساس کردم باید به میدان بیایم. تجربه قابل قبول سه دهه گذشته ام در مدیریت، ارتباط خوب با نخبگان باعث شده که به دلیل شرایط خاص کشور نتوانم شانه از زیر بار خالی کنم.
• باید خردجمعی و عقلانیت و سعه صدر بر کشور حاکم شده و درچارچوب قانون عمل شود. خودم را آدم قانونمداری می دانستم و به دلیل اصرار به قانون و اعتقاد به خرد جمعی و سعه صدر و اجماع، احساس کردم باید به میدان بیایم.
• دو مثال از سعه صدرم میزنم: من در شرایطی مسئولیت دانشگاه تهران را پذیرفتم که دانشگاه مسائل زیادی داشت و اختلاف سیاسی بین دو جناح چپ و راست دانشگاه را متلاطم کرده بود و در دانشگاه اعتصاب و درگیری داشتیم. درسال 73 رئیس دانشگاه شدم. با تدبیر و سعه صدر و با نگاه به امور که حرکت روی مشترکات و پرهیز از بزرگ کردن اختلافات بود، توانستم در 6 ماه دانشگاه را به آرامش برسانم و دانشجویان چپ و راست با هم کار و زندگی کنند. جامعه اسلامی دانشجویان از مدیریت وقت دانشگاه تهران نتوانسته بود مجوز تاسیس بگیرد، با فضای خوبی که ایجاد شد، انجمن اسلامی در کنار جامعه اسلامی فعالیت کرد یعنی به آن مجوز دادیم. درگیری هایی در دانشگاه بود که این طبیعی است چرا که دانشجو باید پرنشاط و پرجنب و جوش باشد ولی من با سعه صدر برخورد کردم.
• ریاست یکی از دانشکده ها را تغییر دادیم. یکی از جریانات دانشجویی مخالفت کرد. در مراسم تودیع و معارفه، برخی دانشجویان در شورا را باز کردند و شروع کردند به برخورد تند. با سعه صدر برخورد کردیم. و در را باز کردیم و خواهش کردیم بیرون بروند ولی به هیچ وجه برخورد نکردیم. خیلی از این دانشجویان بعداً رفقای من شدند. اخیرا در یکی از جلسات، یکی از آن دانشجویان که الان استاد شده بود، با محبت با من برخورد کرد و این خاطره را با دیگر اساتید بیان کرد.
• اگر با رقیب خود اختلاف 30 درصدی داشته باشم آن را مطرح و علنی نمیکنم بلکه سعی میکنم بر اساس آن اشتراک 70 درصدی جلو بروم. ولی متاسفانه در سالهای اخیر دانشجو را به دلایل مختلف ستاره دار می‌کنند. این در شان دانشگاه و دانشجو نیست. امیدواریم پرونده ستاره دار کردن دانشجویان را برای همیشه ببندیم. دانشگاه کارخانه آدم سازی است و دانشجو باید دموکراسی و سیاسی شدن را تجربه کرده و در کنار فعالیت علمی، فعالیت های اجتماعی را پیگیری کند.
• احساس می‌کنم می‌توانم در بحران ها فعالیت کنم. در سه دهه گذشته هرجا خدمت کردم با بحران روبرو بود و بعدش با آرامش مواجه شد.
• در سال 1360 معاون دانشجویی وزیر علوم بودم. در آن زمان طرح ارز دانشجویی را مطرح کردیم. توانستیم بر اساس ضوابط دانشجویی داخل، دانشجویان خارج از کشور را سامان بدهیم. به راحتی توانستیم ارز مورد نیاز آنها را تامین کنیم و بعد از چند ماه با بحران و مشکلی روبرو نبودیم در این باره. نگرانی هایی در رابطه با بازگشایی دانشگاه ها بود اما تصمیم گرفتیم و خوشبختانه دانشگاه ها بازگشایی شد.
• در دولت اصلاحات و بخصوص در دوره ای که معاون اول بودم، اختلافاتی که بین دستگاه ها پیش می آمد را با کدخدامنشی سعی می‌کردم حل کنم.
• انسان منظم و وقت شناسی هستم. در جلساتی که شرکت میکردم، جلسه تقریبا به موقع شروع میشد. ولی در کشور ما اکثرجلسات با تاخیرهای 40-50 دقیقه تمام میشود. به وقت همه شرکت کنندگان احترام می گذارم. یکی از رمزهای موفقیتم وقت شناسی است. باورم این است که برای کشورداری خوب باید وقت شناس باشیم و به وقت دیگران و خودمان ارزش قائل باشیم.
• برخی از نخبگان ما در سال‌های اخیر با محدودیت‌هایی روبرو بودند. دانشجویان ستاره دار شدند. باید این مسایل را حل کنیم. باید با امید و نگاه به آینده از گذشته عبور کنیم. باید کشور خودمان را خودمان بسازیم. سند چشم انداز میثاق ایرانیان است. رسیدن به این سند راهی جز تفاهم ندارد.
• می توانیم جامعه ای پیشرفته داشته باشیم. می توانیم پاسخگوی نیازهای به حق مردمانمان باشیم. می توانیم نرخ طلاق را کاهش دهیم. اگر با هم باشیم و در همه صحنه ها حضور داشته باشیم. اگر فردی را انتخاب کنیم که جامعه را به سمت اصلاح پیش ببرد.