کارشناس مسائل ایران در شورای روابط خارجی آمریکا در یادداشتی به ارزیابی دو کاندیدای ریاست‌جمهوری ایران یعنی هاشمی‌رفسنجانی و مشایی پرداخت.
به گزارش رویداد، خبرگزاری آنا به نقل از اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا نوشت، به زعم تکیه کارشناس مسائل ایران در این اندیشکده، هاشمی‌رفسنجانی و مشایی می‌توانند حوادث پیش‌بینی نشده‌ای را رقم بزنند؛ اما ظرفیت ایجاد چالشی قابل توجه را برای ساختار اصلی نظام ندارند.

این کارشناس غربی در یادداشت خود آورده است:

رقابت برای ریاست‌جمهوری در ایران سرشار از پیچیدگی و معماست. گروه‌های سیاسی مختلف درگیر معرفی کاندیدای خود هستند، فهرست خود را تقویت می‌کنند و به دنبال جایگاهی مناسب در میان مردم هستند.

به نظر می‌رسد حضور دو کاندیدا، یعنی رفسنجانی و مشایی در جریان این تحولات سیاسی، هر چند می‌تواند جریان انتخابات را با حوادث پیش‌بینی نشده‌ای مواجه کند؛ اما چالش چندانی به دنبال نخواهند داشت و تغییری در اصول اساسی نظام پدید نخواهند آورد.

هاشمی‌رفسنجانی سیاستمداری است که ورود او در بسیاری از وزارت‌خانه‌های خارجی غربی شور و شوق فراوانی ایجاد کرد. این برای مردی که همواره در پایتخت‌های کشورهای غربی بیشتر از خیابان‌های تهران محبوب و شناخته شده‌ است، غیر منتظره و غیر عادی نبود. با این حال قرائت کل غربی‌ها از آقای رفسنجانی براساس درکی ناقص از بازی قدرت وی می‌باشد.

در دوران ریاست جمهوری وی ضرورت تغییر را احساس کرد؛ اما هنگام مواجهه با مقاومت‌های محافظه‌کارانه به سرعت عقب نشینی کرده و اصول اعلامی خود را رها کرد. وی سخن از لزوم توسعه گسترده به میان آورد؛ اما اثبات کرد که تمایلی به ایجاد یک دولت کارآمد ندارد. وی عملگرایی را محور سیاست خارجی خود اعلام کرد؛ اما همچنان به حمایت از گروه‌هایی همچون حزب‌الله ادامه داد.

رفسنجانی برای بازسازی برنامه هسته‌ای ایران اقدامات فراوانی ترتیب داد در حالی که سخن از میانه‌روی می‌زد؛ اما به نظر می‌رسد مشایی جایگاه جذاب‌تری داشته باشد.

سیاستمداری که رنگ و روی ناسیونالیستی به خود زده است و با مطرح کردن اینکه اسلام برای ارتباط بین خدا و معتقدین نیازی به واسطه ندارد، جامعه روحانی را محکوم کرده است و به نظر می‌آید که کاندیدای ایده‌آل پوپولیست‌ها باشد. با توجه به این موضوع و ارتباط نزدیک وی با احمدی نژاد، رد شدن صلاحیت او بسیار محتمل است.

در پایان این دو کاندیدا که ظرفیت متلاطم کردن انتخابات را دارند، دچار تناقض‌ها و تضاد‌هایی هستند که حضورشان را متزلزل می‌کند. حتی اگر ایشان اجازه حضور در رقابت را پیدا کنند، بعید به نظر می‌رسد چالش چندانی را به وجود آورند.