در سرمقاله «ابتکار» آمده است: «در ادبیات سیاسی ما ایرانی‌ها، همواره افرادی با عنوان شخصیت‌های دقیقه نود و برزخی‌های سیاست وجود داشتند؛ اینان کسانی هستند که چندان به مرامنامه‌ها و اصول گفتمانی جریانات سیاسی پایبند نیستند. تنها آوردگاه آنان پیروزی و به دست آوردن کرسی مجلس است؛ اینکه این پیروزی با کدام گفتمان باشد، چندان اهمیتی ندارد. بنابراین به صورت فرصت‌طلبانه به رصد فضای سیاسی می‌پردازند، شانس هر گروه و عنوان که بیشتر باشد خود را با شیوه لابیگری در لیست آن گروه، جا می‌دهند. ... تمام آرمان و انگیزه‌شان، کسب کرسی نمایندگی و بهره‌مندی از امتیازات می‌باشد. در صورت موفقیت در انتخابات، به لابیگری و رانت‌جویی و امتیازدهی و امتیازگیری مشغول خواهند شد. دامنه فسادشان، پرونده‌هایی به قطوری پرونده‌هایی که تاکنون شنیده‌ایم تشکیل خواهد داد. پس مواظب این دسته از نامزدها باشید!.»