محمدرضا باهنر نایب رئیس مجلس که مهمان دانشجویان کرج بود، در پاسخ به سوالات مکرر آنها هم از زاویه‌اش با میرحسین موسوی سخن گفت و هم از مخالفت جدی‌اش با وزارت رحیمی و جهرمی در دولت احمدی‌نژاد.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین،او که مهمان تریبون آزاد دانشجویی این دانشگاه بود، گفت: اگر کرسی آزاد اندیشی باشد، حتی خدا را هم می‌توان نقد کرد. البته تاکید دارم «اگر کرسی آزاد اندیشی باشد» نه در کف خیابان‌ها!
گزیده پرسش و پاسخ‌های دانشجویان و باهنر را در ادامه بخوانید:
•{در پاسخ به سوالی که به ارتباط وی با میرحسین موسوی اشاره داشت} مذاکراتم در بودجه سال 64 به عنوان سند رسمی جهت ثبت در تاریخ وجود دارد. از آن زمان اختلاف موضع قوی با مهندس موسوی داشتم. از همان هنگام به اقتصاد باز معتقد بودم و می‌پنداشتم که دیدگاه موسوی کشور را آباد نمی‌کند.
•اگر در نظرسنجی‌ها اول شوم، به هیچ وجه و قیمتی و به نفع هیچ کس کنار نمی‌روم.
•اینکه سال 88 به محسن رضایی رای دادم به این دلیل بود که رایم حرام نشود والا می‌دانستم او رای نمی آورد.
•دولت، مملکت را بسیار گران، پرهزینه و کم بازده اداره می کند و برآیند آن نرخ تورمی است که سال گذشته رکورد 20 سال گذشته را زد و به 40 درصد رسید. این بسیار آزار دهنده است.
•{در پاسخ به اینکه چطور از حامیان احمدی‌نژاد بودید و اکنون منتقدش شده‌اید} اینکه از احمدی‌نژاد دفاع کردم، دفاع از شهرداری او بود نه بیشتر. در آن مقطع به او اتهام دست ناپاکی زده بودند که چنین نبود. همه استانداران استان‌های مرزی در دولت هاشمی معامله‌های نفتی داشتند و این فقط منحصر به احمدی‌نژاد نبود.
•{در پاسخ به سوالی درباره چینش کابینه} اگر بخواهیم استانی وزیر بگذاریم، باید به تعداد استان‌ها وزیر معرفی کنیم که امکان پذیر نیست. اساسا به هرگونه سهمیه بندی استانی، جنسیتی و ...در معرفی کابینه معتقد نیستم. بنا بر استفاده از همه نیروهای شایسته از همه طیف‌ها در کابینه‌ام دارم.
•{در پاسخ به سوالی در مورد اینکه چرا جهرمی به دلیل نقشی که در اختلاس سه هزار میلیاردی داشت، به دادگاه فراخوانده نشد}. این را باید از دستگا قضا سوال کنید. فقط این را بگویم که در دولت اول آقای احمدی‌نژاد ایشان در مقطعی تصمیم داشتند که از آقایان رحیمی و جهرمی به عنوان وزیر اقتصاد استفاده کنند. به محض اینکه متوجه شدم، با رحیمی و جهرمی تماس گرفتم و گفتم «اگر قرار باشد یقه خودم را پاره کنم، امکان ندارد بگذارم شما دو نفر وزیر اقتصاد شوید». چرا که معتقد بودم این دو نفر به درد وزارت اقتصاد کشور نمی خورند و شرایط تصدی پست های اقتصادی در کشور را ندارند. این در حالی بود که با هر دو آنها رابطه دوستی خوبی داشتم اما آنها را در پست های اقتصادی مناسب نمی دیدم.