در روزهایی که در عرصه اقتصادی، خبر یک برای برخی از مردم، قیمت خودرو و برای همه مردم سخنان رئیس جمهور از ‌افزایش بهای بنزین به حدود دو هزار تومان بود و در عرصه ورزش، قهرمانی استقلال در لیگ بر‌تر و ناکامی پرسپولیس در جام حذفی به همراه خداحافظی همیشگی مهدوی کیا و علی کریمی با فوتبال جاذبه داشت، فضای انتخاباتی همچنان داغ داغ بود.

به گزارش «تابناک»، در حالی که رسانه‌های نزدیک به دولت از تشدید اختلاف بین ائتلاف ۱+۲ سخن می‌گویند و این ادعای خود را مستند به گفته‌های اعضای این ائتلاف و اختلاف آنان در مورد شیوه معرفی کاندیدای نهایی این ائتلاف می‌دانند، گفته‌های برخی از اعضای این ائتلاف هم مزید بر ارائه چنین تحلیل‌هایی شده است.

از یک سو حداد عادل می‌گوید، بعید می‌داند که هر سه نفر این ائتلاف در انتخابات با هم رقابت کنند، حال آن که پیشتر به صورت یقینی از عدم رقابت این سه نفر در انتخابات سخن گفته می‌شد.
علی اکبر ولایتی از ملاک‌هایی غیر از نظر‌سنجی برای تشخیص کاندیدای نهایی ائتلاف می‌گوید و از همه شفاف‌تر، لاهوتی یکی از نمایندگان مجلس ـ که طرفدار محمد باقر قالیباف است ـ می‌گوید ‌در صورت به نتیجه رسیدن این سه نفر، آنان در انتخابات رقابتی منطقی با همدیگر خواهند داشت! جالب اینکه دستور‌العمل رقابت این سه نفر هم در انتخابات مشخص شده است. بدین نحو که اگر با هم رقابت کنند با مذاکراتی که با هم انجام داده‌اند، همدیگر را تخریب نکنند.

در ائتلاف پنجگانه راست سنتی، حجت‌الاسلام‌پور محمدی بیش از دیگران وقت خود را در سفرهای استانی می‌گذارند. وی که مدتی است همگان را به افشاگری‌اش درباره فسادی ۴۵۰ میلیون یورویی دعوت می‌کند، سرانجام خودش هم با چالشی از این دسته روبه‌رو شد. ماجرا از این قرار بود که خبرنگاری دولتی در جلسه‌ای پرسش و پاسخی از‌ پور محمدی، پرسشی درباره پرداخت ۲۱ میلیارد تومان در زمان وزارت وی در دولت به یکی از دوستانش پرسید که وی پاسخ داد: «یک جانباز معاون لشکر که بیش از ۵۰ درصد جانبازی و خدمتگزاری دارد، وام گرفته است، سندهای روشن و گویا ارائه دادیم، ولی کسی که حرف حساب نمی‌فهمد، به سند‌ها هم توجه نمی‌کند.

پورمحمدی در پاسخ به پرسش همان خبرنگار که گفت، من هنوز جواب سؤالم را نگرفتم، ادامه داد: «همه جوابتان را دادم. این حرف‌ها دروغ است. روشن است که یک دینار جابجا نشده. در کشوری که اعداد نجومی جابجا می‌شود و پاسخ نمی‌دهند، نیاز نیست شما بیش از این به این اعداد کوچک توجه کنید.

وضعیت افشاگری‌های اقتصادی برخی کاندیدا‌ها و رقبا نسبت به هم، یادآور مناظره‌ای بین یکی از اصلاح‌طلبان و راست گرایان در دور اصلاحات بود که یکی به دیگری گفته بود، کسی که در قصر شیشه‌ای نشسته است، به سمت دیگران سنگ پرتاب نمی‌کند! مثالی که نشان دهنده آسیب‌پذیری هر دو طرف از یک نقطه بود!

اما به هر حال در ائتلاف پنج نفره،‌ پور محمدی و باهنر به ترتیب گوی سبقت را از سه تن دیگر ربوده‌اند. با این حال سران مؤتلفه، در روزهای اخیر از یک سو به دنبال گفت‌وگو و ائتلاف با جبهه پایداری هستند و از سویی دیگر، مدعی‌اند که دنبال ایجاد اجماع بین همه اصولگرایان برای معرفی یک کاندیدا هستند. شاید بتوان گفت سران مؤتلفه که تجربه بیشتری دارند، پی برده‌اند که از این ائتلاف رئیس جمهوری برای کشور در‌نمی‌آید.

بحث آمدن یا نیامدن آقای هاشمی رفسنجانی برای انتخابات ریاست جمهوری، هنوز هم داغ داغ است؛ بحث داغی که گویا با استناد به سخنان همسر ایشان باید آن را پایان یافته دانست، چرا که وی در جایی گفته است ‌آقای هاشمی در انتخابات شرکت نخواهد کرد. در این صورت، دیگر محمد رضا عارف هم ‌لزومی ندارد تا دقیقه نود و سه منتظر بماند تا در صورتی که آقای هاشمی در دقیقه نود و سه وارد کارزار انتخابات شد، وی در این انتخابات کناره گیری کند.

پیش از این که از حضور اصلاحات از انتخابات گذر کنیم، گفته‌های سید مهدی طباطبایی در مورد دیدار و گفت‌وگویش با حجت الاسلام سید محمد خاتمی هم دارای نکات جالبی است، به ویژه سخنان وی در مورد چهار نکته‌ای که به آقای خاتمی عرضه کرده است که تا نظر وی را در مورد آن چهار اصل بداند.

سید مهدی طباطبایی در این مورد می‌گوید:

در آن جلسه چهار اصل مطرح کردم که مورد نظر ایشان، موسوی لاری و مجید انصاری بود. عرض کردم که اصلاح طلبان باید چهار اصل را حفظ کنند: نظام، رهبری، دستاوردهای انقلاب و حرمت افراد.

آقای خاتمی گفت: «ما با این امور موافقیم ولی مسأله این است که برخی از اصولگرا‌ها حرمت می‌شکنند».
ایشان می‌گفت: «ما هم حفظ رهبری را قبول داریم، ولی آیا این روش‌هایی که درباره دفاع از رهبری به کاربرده می‌شود، حفظ رهبری است؟

در مورد کاندیداهای دولت مهدی چمران، کاندیدایی است که گفته می‌شود ‌به تدریح در حال نزدیک شدن به دولت برای کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری است. این خبر اگر توسط چمران تکذیب شد، اما مانع از این نشد که عده‌ای به چمران هشدار ندهند و او را به نزدیک شدن به جریانی که آنان جریان انحرافی نامیده بر حذر داشته‌اند.

آنان در هشدار خود به چمران آورده‌اند:

«زمانی که زمزمه‌هایی از برخی روزنه‌های خبری به گوش ما رسید که شما به عنوان یکی از نامزدهای احتمالی یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری، در حال مذاکره با دولت هستید، وسعت تأسفمان بود که ما را به نوشتن این نامه سرگشاده واداشت. آقای چمران، مدت‌ها پیش از این هم برخی شنیده‌ها از این حکایت داشت که برخی از وابستگان جریان انحرافی با شما از در معاشرت وارد شده‌اند. اگر این گونه باشد ـ که باز ابراز امیدواری می‌کنیم اینگونه نباشد ـ باید به شما هشدار داد که با چشمانی باز، مراقب نفوذ این جریان که در افکار عمومی و در محضر مردم، جریانی مطرود و مغضوب است باشید، زیرا این جریان که نفس‌های پایانی خود را می‌کشد، برای زنده ماندن به دنبال سوء‌استفاده ابزاری از هر چیز و هر کس است».

به نظر می‌رسد، دولت و جبهه پایداری، هیچ کدام کاندیدای قطعی خود در انتخابات را مشخص نکرده‌اند. آنان هرچند وارد کارزار انتخاباتی شده‌اند، ‌از یک سو به دنبال رقیب ساختن برای کاندیدای مورد نظر خود ‌و از سویی دیگر به دنبال بازی احتمالی رقیب هستند. این دو بیشتر از رقابت، به دنبال طراحی زمین بازی هستند.