شواهد تاريخي نشان مي‌دهد که پيشينه مجلس و شورا در امور حکومتي ايران به دوره اشکانيان باز مي‌گردد. اشکانيان متاثر از فرهنگ مقدوني که براي 80 سال توسط اعقاب سلوکوس بر ايران حاکميت يافته بود؛ مجلسي باعنوان «مهستان» تشکيل داده بودند که امور مهم در آنجا حل و فصل مي‌شد. اين مجلس از شاهزادگان اشكاني و از رؤساي خانواده‌هاي درجه اول تشكيل شده بود. مورخان رومي از اين مجلس با نام «سنا» ياد كرده‌اند. مجلس «مغستان» نيز مجلسي مرکب از اعضاي مجلس مهستان و روحانيون درجه اول بود که در برابر مهستان اختيار چنداني نداشت. از آن پس تا زمان تشکيل مجلس تنظيمات در دوره ناصري که ارگاني تشريفاتي بود و مدت زيادي دوام نياورد ايران هيچ گاه حکومت شورايي به خود نديده بود و همواره به صورت پادشاهي اداره مي‌شد.
اما بالاخره تلاش‌هاي ايرانيان براي شورايي کردن حکومت در انقلاب مشروطه به ثمر نشست و مجلس شوراي ملي که ميراث گرانبهاي مشروطيت بود، پا به عرصه سياست در ايران نهاد.
پس از امضاي فرمان مشروطيت توسط مظفرالدين شاه، سران مشروطه گرد آمده و علي رغم کارشکني‌هاي عناصر مرتجع که هنوز به دوام و بقاي رژيم استبداد اميدوار بودند، به بحث پيرامون مقدمات تشکيل مجلس مشغول شدند. بدين سان از بين سران مشروطه و حاضرين مجلس موقتي تشکيل شد. اين مجلس موقتي تا تشکيل مجلس منتخب، هفته‌اي دو روز تشکيل جلسه داد و از طرف اين مجلس دوازده نفرمأمور نوشتن نظامنامه انتخابات مجلس شدند. انتخابات تهران در 25 شهريور 1285 ش/ 27 رجب 1324 ق / 16 سپتامبر 1906 م، آغاز شد. سرانجام نظامنامه انتخابات تدوين و روز 13 رجب سال 1324 قمري به امضاي مظفرالدين شاه رسيد. پس از تدوين نظامنامه، انتخابات در تهران برگزار شده و 60 وکيل از سوي تهراني‌ها عازم مجلس شوراي ملي شدند. کمي بعد انتخابات در ديگر شهرستان‌ها هم برگزار شد.  نخستين جلسة رسمي مجلس شوراي ملي در تاريخ 13 مهرماه 1285 خورشيدي مطابق با 17 شعبان 1324 هجري قمري (17 اكتبر 1906 ميلادي) با نطق افتتاحيه مظفرالدين‌شاه قاجار گشايش يافت. پس از پايان خطابه موزيک نظام نواخته شد و بعد از پايان جلسه سلام، نمايندگان به مدرسه نظام که براي تشکيل مجلس شورا در نظر گرفته شده بود رفتند ولي به دليل ضيق وقت جلسه را به عصر روز دوشنبه 16 مهر 1285ش موکول کردند. در آن جلسه صنيع الدوله به رياست، وثوق الدوله به عنوان نايب رئيس اول و امين الضرب به عنوان نايب رئيس دوم برگزيده شدند و بدين ترتيب براي نخستين بار مجلس شوراي ملي در ايران کار رسمي‌اش را آغاز کرد.
نمايندگان اين دورة مجلس، به موجب مادة شش نظامنامة انتخابات از بين طبقة اشراف و شاهزادگان و تجار و مالكان و روحانيون و اصناف انتخاب گرديدند. از 60 نفر نمايندگان تهران، 4 تن از شاهزادگان، 4 نفر از علما و طلاب، 10 نفر از بازرگانان، 10 تن از مالکان و کشاورزان و 32 نفر بقيه از پيشه وران و اصناف بودند. اکثريت در مجلس اول حتي پس از حضور نمايندگان شهرستان‌ها با بازاريان و اصناف بود. مجلس يکم، قانون اساسي ايران را كه مشتمل بر 51 اصل بود تصويب و در تاريخ 8 دي ماه 1285 به امضاي مظفرالدين‌شاه و پس از فوت وي متمم قانون اساسي را در 15 مهرماه 1286 به امضاي محمد علي شاه رساند.
براساس اولين نظامنامه انتخاباتي، كساني مي‌توانستند رأي بدهند كه صاحب ملكي باشند و يا حداقل ملك آنها هزار تومان قيمت داشته باشد. در مجلس اول، 156 نماينده حضور داشتند. انتخابات ابتدا دو درجه‌اي بود يعني در دو مرحله كساني را انتخاب مي‌كردند. تا سال 1336، دوره مجلس دو ساله بود و پس از آن تا سال 1357، چهار ساله شد، طي اين مدت 24 دوره مجلس برگزار شد و مجلس بيست و چهارم در سومين سال خود با پيروزي انقلاب منحل شد. زنان در سال 1343 حق رأي به‌دست آورند.
اولين دوره مجلس شوراي ملي در دوم تير ماه سال 1287خورشيدي به دستور محمد علي شاه به توپ بسته شده و منحل شد.
دوره‌هاي مجلس سنا  -  زمان گشايش  - زمان پايان يا انحلال
اول  -  20 بهمن 1328 -  سال 1331
دوم  -  27 اسفند 1332  -  25 اسفند 1338
سوم  -  3 فروردين 1339  -  19/2/1340
چهارم  - پس از دو سال و اندي تعطيلي در 14/7/1342 گشايش و در 14/7/1346 خاتمه يافت .( تا سال 1342ش نمايندگان مجلس را کلاً مردان تشکيل مي‌دادند ولي از اين سال به بعد بانوان به مجلس سنا راه يافتند و در همين زمان نيز عده‌اي از بانوان به نمايندگي مجلس شورا انتخاب شدند.)
پنجم  - 14 مهر 1346  -  9 شهريور 1350
ششم -  9 شهريور 1350  -  16 شهريور 1354
هفتم  -  17 شهريور 1354 – ( با پيروزي انقلاب اسلامي در 22 بهمن 1357 مجلس سنا منحل شد).

روزنامه جام جم