آنچه باید این دوره انتخابات ریاست جمهوری را با دوره‌های گذشته متمایز کند چیست؟

در پاسخ به این پرسش، مواردی مطرح می‌شود که هرچند بسیار مهم است، ‌وجه تمایز نیست؛ مثلاً مشارکت بالا، شرکت گسترده و حداکثری مردم در انتخابات، البته بسیار مهم و حیاتی است و قطعاً آثار مثبت شگفت‌انگیزی در وضعیت داخلی و خارجی کشور خواهد داشت.

سلامت انتخابات نیز از موارد بااهمیت است که موجب استحکام نظام، جلب اعتماد عمومی و ارزش گذاشتن به رأی مردم خواهد بود و البته موارد دیگری هم می‌توان برای آن برشمرد، لکن‌‌ همان گونه که می‌بینیم، با همۀ اهمیتی که این موارد دارند و به ویژه مشارکت حداکثری که در اولویت درجه یک برای انتخابات قرار می‌گیرد، این وجه تمایز نیست؛ بدین معنا که در انتخابات دوره‌های گذشته هم لازم بوده ‌و هم مورد توجه ‌قرار گرفته است.

اما آنچه به نظر می‌رسد در دوره‌های پیش، قدری از آن غفلت شده و تحت‌الشعاع رقابت‌های انتخاباتی قرار گرفته، محصول انتخابات است؛ یعنی فردی که برگزیده ملت و نهایتاً رئیس‌جمهور شده است، تب پیروزی در انتخابات و برد انتخاباتی برای جناح‌های سیاسی و یا طرفداران و هواداران کاندیدا‌ها به قدری غلبه پیدا کرده که چهار سال زمان اداره کشور بعد از انتخابات توسط فرد منتخب کمتر مورد توجه قرار گرفته ‌و نتیجتاًً زحمت مردم و مسئولین کشور در برگزاری یک انتخابات خوب و پرشور، به ظهور یک دولت کارآمد و مطلوب برای اداره بهتر کشور و تحقق اهداف جمهوری اسلامی منجر نشده است؛ بنابراین، ‌به نظر می‌رسد پس از ده دوره برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در کشور، وقت آن رسیده که این بار نگاهی مؤثر‌تر و عمیق‌تر به کیفیت انتخاب به دور از جنجال‌های تبلیغاتی و انتخاباتی داشته باشیم و وجه تمایز این انتخابات را در این ببینیم که ‌چه کسی را برای اداره چهار سال قوه مجریه کشور برمی‌‌گزینیم و سکان اداره اجرایی کشور را به دست چه کسی می‌سپاریم. توجه داشته باشیم روز تصمیم گیری ما برای چهار سال اداره کشور است، نه تنها برای برنده شدن در یک رقابت و مسابقه انتخاباتی.

اکنون به برخی نکات که در کیفیت این انتخاب باید به آن توجه داشت اشاره می‌کنیم:

۱ـ وضعیت کشور در چهار سال آینده و این که جمهوری اسلامی با چه چالش‌هایی در سال‌های آتی روبه‌روست: جمهوری اسلامی در سال‌های پیش روی، هم به دلیل فشار‌ها و دشمنی‌های خارجی و هم به دلیل بی‌برنامگی و سوء‌مدیریت‌های داخلی از نظر اقتصادی با مشکلات بارزی روبه‌روست و این مهم همین امروز هم اصلی‌ترین چالش کشور و مردم است و مدیریت اقتصاد کشور و هدایت آن به سمت بهبود وضعیت شاخص‌های اقتصادی از جایگاه خاصی در اداره کشور در چهار سال آینده برخوردار است؛ لذا مدیر منتخب مردم برای اداره کشور، باید توانایی، تخصص و صلاحیت انجام این کار را داشته باشد، چرا که نداشتن تخصص در اقتصاد در سال‌های پیش روی برای رئیس جمهور کشوری که از مشکلات اقتصادی رنج می‌برد، نقیصه‌ای جبران ناپذیر است و غفلت از آن، موجب تکرار وضعیت دوره‌های قبل، عمیق‌تر شدن ناهنجاری‌های اقتصادی و تحقق نیافتن پیشرفت کشور خواهد شد.

بنابراین، اصلاح وضعیت اقتصادی و رفاه و آرامش عمومی مردم و بهبود اشتغال و کاهش نرخ بیکای به عنوان ‌ام‌المسائل بسیاری از مشکلات جوانان و ناهنجاری‌های اجتماعی و سرخوردگی نیروی فعال جامعه و ‌هدر رفتن منابع، اموری هستند که با درایت یک رئیس‌جمهور آگاه و عالم به اقتصاد و مدیری قدرتمند برای اجرای راه‌های درمان بیماری‌های اقتصادی قابل حل شدن است.

۲ـ عمیق شدن اختلافات سیاسی در کشور و بروز رویارویی‌هایی که این اختلافات پدید آورده و می‌‌آورد، به حدی که گاه‌ طرفین اختلاف، تنها به شکست طرف مقابل و جناح مقابل و حذف آن می‌‌اندیشند، حتی به بهای نادیده گرفتن منافع ملی انتخاب رئیس‌جمهوری از بین افراد درگیر، تشدید این اختلافات و تهدید وحدت کشور و ملت خواهد بود و بزرگ‌ترین پشتوانه کشور یعنی حمایت مردمی از نظام در ‌چنین وضعیتی به خطر جدی خواهد افتاد؛ بنابراین، رئیس‌جمهوری برای سال‌های پیش رو مناسب خواهد بود که قادر به حل این اختلافات و نزدیک کردن طرف‌های اختلاف در کشور باشد؛ شخصیتی که صبغۀ جناحی و وجهۀ سیاسی یک طرفه و افراط و تفریطی نداشته باشد.

آنچه مطلوب است این که همۀ سلیقه‌های سیاسی در انتخابات برای جلب مشارکت مردم، کاندیدا داشته باشند، ولی انتخاب درست آن است که از میان کاندیدا‌ها کسی برگزیده شود که از طرف‌های افراطی این جناح‌ها نباشد؛ فردی که با انتخاب او هیچ جناحی اگر احساس پیروزی در انتخابات نمی‌کند، احساس شکست هم نکند و انتخاب وی را بهتر از انتخاب رقیب اصلی خود بداند.

۳ـ رویارویی بین‌المللی در صحنۀ سیاست خارجی با جمهوری اسلامی، از پیروزی انقلاب اسلامی به بعد از طرف غربی‌‌ها با بهانه‌های گوناگون ادامه داشته و هرچند ‌فراز و نشیب‌هایی داشته، لکن در دهۀ اخیر، روندی رو به افزایش داشته و به ویژه در چند سال اخیر با شدت بیشتری ادامه یافته و حاکی از حرکت غرب به سوی وضعیتی است که در آن تکلیف خود را با جمهوری اسلامی مشخص نماید.

طبیعتاً در سال‌های آتی، مدیری با کفایت و با تجربه در مدیریت وضعیت‌های بحرانی لازم است تا کشور را از این گردنه به سلامت بگذراند و ثبات سیاسی کشور را از هر گونه گزندی در امان دارد؛ افزون بر اینکه در صحنۀ بین‌الملل از حقوق جمهوری اسلامی به خوبی دفاع کرده، از ماجرا‌جویی و ایجاد تنش هم پرهیز کند. در بین کاندیدا‌ها، توجه به کاندیدای دارای مدیریت همه‌جانبه، فراگیر و فراجناحی و توانمند در به‌کارگیری همۀ افراد شایسته و با صلاحیت از سلایق گوناگون، از نکات مهمی است که نباید از آن غفلت کرد؛ البته اینکه کاندیدا بگوید همه را به کار می‌گیرد، کافی نیست، بلکه این که همۀ افراد توانمند حاضر باشند تحت مدیریت او قرار گیرند هم شرط است.

۴ـ و اما سال ۹۲ که مقدمه چهار سال ریاست جمهوری آینده کشور است، سال حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی نامگذاری شده است. این که در انتخابات، مردم شریف ایران قلۀ حماسه سیاسی را فتح کرده و رئیس جمهوری حماسه‌ساز ‌برگزینند که حماسه اقتصادی را رقم بزند و در میادین سیاسی داخلی و خارجی کشور حماسۀ سیاسی مردم را پاس بدارد، این مهم از هر رئیس جمهوری بر‌نمی‌آید.

هم‌اکنون بر ما انتخاب کنندگان است که این بار اشتباه نرویم. آدرس غلط دهندگان دوره‌های پیش را بشناسیم و به آدرسی که می‌دهند، بدون مطالعه اعتماد نکنیم. آزموده را باز نیازماییم و به روش سعی و خطا کار نکنیم که دست‌کم چهار سال عمر گرانبهای یک مملکت در گرو تصمیم و رأی صحیح ماست. هستند کسانی که برای ملت ثابت کرده‌اند، حماسه آفرین بوده‌اند. بگذاریم حماسه سازان امتحان داده، عنان کشور را برای خلق حماسه‌های جدید به دست گیرند و با دستان ما، دست آن‌ها در اداره کشور باز شود.