اعتدال: نزدیک به دو ماه تا انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده است، نزدیک به بیست نفر از اصولگریان منتقد دولت، احساس تکلیف کرده اند و گویا متوجه نیستند که در انتخابات قرار نیست این دوستان به دروازه خالی گل بزنند و تمام امید خود را به این بسته اند که عوامل خارجی همچون شورای نگهبان از ورود چهره های اصلاح طلب و اصولگرایان دولتی، جلوگیری کنند و آنها در روز موعود به دروازه خالی پنالتی بزنند!؟
انتخابات یازدهم شاید پیچیده ترین انتخابات ریاست جمهوری در تاریخ ایران است.

انتخاباتی که دیگر از حالت دو قطبی درآمده و در صورتی که اوضاع به همین شکل باشد، سه گروه دولتی ها، اصلاح طلبان و اصولگرایان در انتخابات آتی وزن کشی انتخاباتی خواهند شد.

به گزارش ملیت، در این مقطع زمانی حساس در حالی که یاران محمود احمدی نزاد از یک سو و جریانات اصلاح طلب بر توافق بر سر یک گزینه و عدم حضور دسته جمعی در انتخابات تاکید دارند، اصولگریان صحنه انتخابات را به شوخی گرفته و گویی قصد دارند در روز بیست و چهارم خردادماه دسته جمعی به پیک نیک بروند.

واقعیت این است که از قالیباف و ولایتی گرفته تا رضایی و حداد عادل و افرادی همچون ابوترابی، آل اسحاق، پورمحمدی، باهنر و متکی و موتلفه و نیز اصلاح طلبانی همچون محمد شریعتمداری، همگی از یک طیف آرا برخوردار بوده و حمایت می شوند و این جریانی نیست جز پایگاه آرای اصولگریان فعلی یا جناح راست قبلی.

در انتخابات سال 76 نیز جناح راست دچار چنین اشتباه بزرگی شد. در حالی که یک سوی انتخابات، سید محمد خاتمی چهره نه چندان شناخته شده جناح چپ بود، از این سو دو چهره کاملا شناخته شده و یک چهره نه چندان گمنام از اردوگاه راست های آن زمان پا به عرصه انتخابات گذاشتند و ری شهری و زواره ای با وجود آنکه خوش بین ترین حامیان آنها نیز کمتر از 5 درصد آراء را متعلق به آنان می دانستند، اما به بهانه تکلیف ماندن را به اجماع و ائتلاف ترجیح دادند.

اکنون نیز نزدیک به دو ماه تا انتخابات دور یازدهم ریاست جمهوری باقی مانده است، نزدیک به بیست نفر از اصولگریان منتقد دولت، احساس تکلیف کرده اند و گویا متوجه نیستند که در انتخابات قرار نیست این دوستان به دروازه خالی گل بزنند و تمام امید خود را به این بسته اند که عوامل خارجی همچون شورای نگهبان از ورود چهره های اصلاح طلب و دولتی ها، جلوگیری کنند و آنها در روز موعود به دروازه خالی پنالتی بزنند!؟

غافل از اینکه اوضاع اصولگرایان نسبت به خرداد 76 اگر بدتر نباشد، زیاد هم بهتر نیست. چرا که اکنون ضلع سوم رقابت، دولتی است که زمانی خود به اتکای آرای گروه‌های اصولگرا، انتخابات را از هاشمی رفسنجانی برد و اکنون نیز طیف گسترده‌ای از نیروهای اصولگرا با دولت همکاری نزدیکی دارند.

لذا با شرایط فوق، احتمال عدم توفیق اصولگرایان با توجه به خیل عظیم احساس تکلیف‌ کرده ها چندان نیز دور از ذهن نیست و اگر این جمع دوستان عزیز نتوانند به اجماع برسند و با بیش از یک یا دو کاندیدا پا به صحنه انتخابات بگذارند، مسلما بازنده بزرگ انتخابات یازدهم اصولگرایان هستند و مسئولیت آن متوجه نامزدهای احساس تکلیف کرده و شکست‌خورده خواهد بود.