تهران- «تبلیغات انتخاباتی» هر داوطلب، آینه تمام نمایی است که می توان در آن مدل رویکردهای او را در دولت فرضی اش مشاهده کرد. اگر می خواهید بدانید دولت فرضی هر داوطلبی چگونه است، در همین ایام می توانید جلوه هایی از آن را مشاهده کنید.

انتخابات صحنه هماوری گفتمان ها و الگوهای مدیریتی جامعه است. داوطلبان برای جلب آرای مردم می کوشند به آنان در باغ سبز نشان دهند و در آستانه انتخابات، افق دولت مطلوب خویش را در قالب سخنرانی ها و نوشتارها منعکس کنند. بدیهی است شناسائی وضعیت موجود و تبیین وضعیت مطلوب باید نسبتی با واقعیت های موجود و ظرفیت های ممکن باشد. ارزیابی ادبیات و گفتمان حاکم بر اظهارات داوطلبان می تواند میزان مناسبی براشد برای سنجش حرکت آنان در مسیر «واقعیت ها» و «ظرفیت ها».

اما گاه داوطلبان در اظهارات خود بی توجه به این مهم گوئی جو زده می شوند و سخنانی می گویند که شاید دیگر با هیچ آسمان و ریسمان بافتنی نتوان آنها را با «واقعیت ها» و «ظرفیت ها» پیوند زد. بررسی گزارش های اجمالی از فعالیت انتخاباتی داوطلبانی که برای ورود به صحنه شتاب بیشتری از خود نشان می دهند، طی یک روز چندین سخنرانی داشته اند و در مواردی اظهاراتشان نه تنها با منطق «واقعیت ها» و «ظرفیت ها» سازگار نیست بلکه کمی تا قسمتی به طنز و فکاهی می ماند.

ضمن احترام به همه آنهایی که خود را برای این هماوردی آماده می کنند، اشاراتی اجمالی به برخی از این اظهارات شگفت انگیز آنها می کنیم و امیدواریم در فرصت قانونی تبلیغات، شاهد دقت آنها در انتخاب شعار و گفتار باشیم.

یکی از این داوطلبان محسن رضایی است. او طی انتخابات سال های 1384 و 1388 کوشیده است با ادبیات برنامه محور و به ویژه تأکید بر اقتصاد، نظر مخاطبانش را جلب کند. سال 1384 او اندکی مانده به برگزاری انتخابات، بدون اینکه از داوطلب دیگری اعلام حمایت کند، از صحنه رقابت ها کناره گرفت اما سال 1388 تا پایان رقابت ها در صحنه ماند و حتی پس از اعلام نتایج آرا به صف مدعیان تقلب در انتخابات پیوست. وی برای انتخابات 24 خرداد 1392 نیز آماده ورود به صحنه است و به ویژه در ماه های اخیر، تقریباً پیشتاز سفرهای زودهنگام انتخاباتی و تبلیغات علنی در استان ها و شهرستان های مختلف کشور شده است. از این رو، به همین دلیل گزینشی از جملات قصار او را پیش از دیگران ارائه می دهیم؛



**فدرالیسم اقتصادی

وی شامگاه یکشنبه 27 اسفند 1391 در دفتر سرپرستی یک خبرگزاری طی گفتگویی با خبرنگاران چند رسانه گفت: «معتقد به فدرالیسم اقتصادی و توجه جدی به اقوام هستم.»

آیا او تعریفی از «فدارلیسم اقتصادی» هم دارد. یا جایگاه قانونی و چگونگی دست یابی به مدل مفروض خود را ارائه داده است؟



**پیشنهادهایی برای نظام انتخاباتی

او در جای دیگر به گونه ای سخن گفته است که گویا، قصد تغییر نظام انتخاباتی کشور را هم دارد. البته این که نظام انتخاباتی جدید چه نسبتی با پیشنهادهایی چون «کمیته صیانت از آرا» دارد و جایگاه قانونی آن کجاست و چه نسبتی با شورای نگهبان دارد، توضیح شفاف تری نمی دهد. وی پیشنهاد داده است: «باید هیأت منصفه ای تشکیل شود تا نامزدهای ردصلاحیت شده در انتخابات ریاست جمهوری، در آنجا طرح شکایت کنند.»

وی برای فرآیند دستیابی به داوطلب هم پیشنهاد داده است: «باید همه نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری در حضور چهارصد نفر از نخبگان کشور، نظرات خود را ارائه کنند و هر کسی بیشترین نمره را کسب کرد، محور قرار گیرد و بقیه نامزدها نیز در کابینه او قرار گیرند.»

وی 21 بهمن ماه هم در جمع طلاب و روحانیان بیرجند، پیشنهاد دیگری برای نظارت بر انتخابات ارائه داده و گفته است: «در انتخابات باید منطق ناظر باشد. زیرا موفقیت در انتخابات پایبند نظریات و تشخیص نخبگان کشوری است.(!)»

در حالی که بر اساس قانون اساسی نظارت بر «انتخابات ریاست جمهوری» و نیز بررسی صلاحیت نامزدها، دریافت و رسیدگی به شکایات انتخاباتی بر عهده شورای نگهبان است، آقای رضایی برای پیشنهادهای متنوع خود چه محملی از قانون جستجو می کند؟! آیا برای جلوگیری از تبلیغات زودهنگام انتخاباتی پیشنهاد مشخصی ندارد؟! اصلاً مگر تغییر نظام انتخاباتی با «داوطلب ریاست جمهوری» است؟! اگر بازیگر یک مسابقه ورزشی بخواهد قواعد و مقررات آن را هم خودش تعیین کند رقبا به او چه خواهد گفت؟!

البته آقای رضایی ممکن است بگوید به سبب حضور در مجمع تشخیص مصلحت نظام، و از آنجا که یکی از مأموریت های مقام معظم رهبری به این نهاد ارائه سیاست های کلی انتخاباتی است چنین پیشنهادهایی را ارائه می دهد. اما او اکنون به عنوان یک داوطلب به سفرهای تبلیغی می رود نه به قصد تبلیغ دستور جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام. به علاوه تا کنون گزارشی مبنی بر وجود پیشنهادهایی چون «هیأت منصفه انتخاباتی» در مجمع مخابره نشده است.

امیدواریم شورای محترم نگهبان، در برابر این گونه پیشنهادهای خلق الساعه واکنش قاطعی نشان دهد و ضمن دفاع از جایگاه قانونی خود در امر نظارت بر انتخابات، جلوی تزریق بی اعتمادی به نظام انتخاباتی کشور به متن جامعه را بگیرد. محسن رضایی و دیگر داوطلبان اکنون به عنوان داوطلب یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در صحنه فعال هستند و فعلا باید در چهارچوب قوانین موجود که بر این انتخابات اعمال خواهد شد، سخن بگویند و به تبلیغات انتخاباتی بپردازد و از جمله مواردی که باید رعایت کنند، تبعیت از «مهلت قانونی تبلیغات» است.



نگرانی یا توجیه

رضایی طی سخنانی در خوزستان که معنای توجیه تبلیغات زودهنگام را دارد، می گوید: «نگران فعالیت ضعیف جناح های سیاسی هستم بنابراین باید در فروردین و اردیبهشت ماه این ضعف را جبران کرد.»

آیا او نباید برای این «ابراز نگرانی» محمل قانونی بیابد؟ وقتی فرصت قانونی تبلیغات انتخاباتی معین شده است، ورود زودهنگام به این صحنه با ابراز نگرانی توجیه می شود؟

در حالی که رسانه ها به بهانه تکیه بر کلمه «بهار» و احتمال انتخاباتی بودن «همایش تقدیر از فعالان ستاد تسهیلات سفرهای نوروزی در ورزشگاه آزادی» علیه دولت جوسازی می کنند، نباید «گوشه چشمی هم به تبلیغات زودهنگام آقای رضایی و سایر افرادی که مدت هاست فعالیت در این زمینه را شروع کرده اند داشته باشند؟ با این حال همت وی در این تبلیغات آن قدر عظیم است که گاه جملات جالب تری ایراد می کند.



عقل و درایت مهم است نه تخریب

رضائی چهارم فروردین در مسجد آل طیب شوشتر با انتقاد شدید از دولت احمدی نژاد گفت: «در امور مدیریتی عقل و درایت مهم است. نباید طوری حرفی بزنیم که کارهای دولت های قبلی تخریب شود. درست و به موقع حرف زدن، رعایت قانون و صداقت در گفتار و عمل لازمه دولتمردان اسلامی است.»

گویا آقای رضایی انتقاد از هیچ دولتی غیر از دولت های نهم و دهم را جایز نمی داند؟!



«ژن ایرانی» و «یارانه سبز»

رضایی هفتم فروردین در یادمان شهدای شلمچه در جمع کاروان های راهیان نور، بازهم با انتقاد شدید از دولت گفت: «می توانیم به دوران حاکمیت جهان و فرهنگ سازی ایران قبل از اسلام بازگردیم چرا که ژن های ایرانیان تغییر نکرده و همان توان قبلی را دارند. چرا آقای احمدی نژاد هفتصد میلیارد دلار درآمد نفتی در چند سال اولیه دولتش خرج بیهوده کرد؟ اگر من جای ایشان بودم چهارصد میلیارد آن را ذخیره می کردم. من اگر روی کار بیایم علاوه بر یارانه موجود، «یارانه سبز» به کشاورزان می دهم.»

وی طی سفری به استان کهگیلویه و بویراحمد هم به تجلیل از رشادت های «آریوبرزن» در برابر اسکندر مقدونی پرداخت.

آیا نظر رضائی درباره «ژن ایرانی»، «بازگشت به ایران قبل از اسلام» و... بوی قومیت گرایی، ارتجاع یا مکتب انحرافی ندارد؟!

آیا وعده «یارانه سبز» به نوعی در باغ سبز و شائبه تلاش برای «خرید آرای مردم» را ندارد؟



هیچ کس یقه نگیرد

وی در کهگیلویه و بویراحمد همچنین اظهار داشت: «انقلاب همانطور که سنگرهائی را فتح کرده باید سنگر اقتصاد را هم فتح کند و بتواند زندگی مردم را به بهترین شکل در بیاورد... ما تعجب می کنیم از برخورد بعضی از دولتمردان، وقتی که رهبر انقلاب می فرماید که آرامش را حفظ کنید...، دست به یقه هم می شوند. اگر به مردم کمک نمی کنید مردم را تضعیف نکنید به مردم امید بدهید. اینکه دولتمردان ما مثل خروس جنگی به همدیگر می پرند در شأن جمهوری اسلامی نیست. مسئولان باید بدانند این صندلی که گرفته اند به قیمت خون هزاران جوان این مرز و بوم بوده است. اگر کسی شجاعت کنار رفتن را ندارد لا اقل آزاده باشد. نباید کاری بشود که یک فتنه جدید مثل گذشته در کشور به وجود بیاید... امروز یارانه چهل و پنج هزار تومانی برابر با پانزده هزار تومان سال گذشته است. قدرت خرید مردم پائین است.»

آیا اظهارات رضایی «سیاه نمایی» و ناامید ساختن مردم نیست. او که دیگران را به نگرفتن «یقه» و پرهیز از «فتنه انگیزی» تشویق می کند، آیا گمان می کند رویکردهایش پس از انتخابات سال 88 فراموش شده است؟



**چند جمله دیگر

رضایی در مصلای نماز جمعه اهواز هم گفت: «من دنبال ریاست نیستم. من سرباز رهبرم... احساس تکلیف کردم و دیدم اگر وارد صحنه انتخابات نشوم به ملت خیانت کرده ام.»

رضایی در بهبهان به یک خبرگزاری گفت: «کشور مثل پرنده است که یک بال آن اقتصاد و بال دیگرش سیاست است. بال اقتصاد ایران برای پرواز ضعیف است... بسیاری از اراضی ایران در 300 سال گذشته [در جنگ ها] از بین رفت و به همین دلیل اقتصاد تضعیف شد!»

آیا او برای ترمیم بال اقتصاد این پرنده در اندیشه کشورگشایی است؟ امیدواریم در سخنان بعدی خود، البته در فرصت قانونی تبلیغات، در این خصوص توضیحات تکمیلی بدهد.

وی البته در مسجد جامع «رجایی شهر کرج» به گونه ای دیگر سخن گفت؛: «اگر من درس اقتصاد نخوانده بودم، حرفم مورد قبول نبود ولی حالا که خوانده ام حرف مرا قبول کنید و امیدوار باشید. باید دولتی را انتخاب کنید که اهل افراط و تفریط نباشد و دولتی اعتدالی باشد... استان البرز، استان مستعدی است که می تواند میلیون ها تومان درآمد توریستی داشته باشد زیرا دارای منابع طبیعی بکری است. در دبی بیابان های خشک و پراز رمل و علف خود را تبدیل به فضای توریست پسند کرده اند ولی ما از امکاناتی که داریم استفاده نمی کنیم.»



**گنج آب کارون

محسن رضایی در حسینیه شهر «آلونی» مرکز بخش «خان میرزا» از توابع لردگان از استان چهار محال و بختیاری هم دولت را در حل مشکلات اقتصادی مردم و رفع بیکاری و گرانی ناتوان توصیف کرد و گفت: «مسئولان به جای اینکه پاسخگوی مشکلات مردم باشند، به بحث و دعوا می پردازند.»

وی سپس با رویکردی که معنای تشویق مردم منطقه به برخورد با انتقال آب این استان به اصفهان و یزد را داشت، گفت: «شما در کنار گنج قرار دارید ولی نمی توانید از آب خودتان استفاده کنید!»

وی سپس از اهالی منطقه خواست برای اینکه مشکل آب آنان حل شود، برای او کار تبلیغاتی انجام دهند. البته هنوز هیچ ربطی بین اظهارات آقای رضایی با منازعات مردم چهار محال و بختیاری، اصفهان و یزد، بر سر انتقال آب کارون کشف نشده است!



وظیفه نامزدی و قرآن

محسن رضایی همچنین در گلزار شهدای شهرکرد گفت: «امروز کشور وارد جنگ دیگری شده است و آن جنگ اقتصادی است... برای ساختن ایران وظیفه ای بر گردن من گذاشته شده و آن حضور در انتخابات ریاست جمهوری است. خودروی اقتصاد کشور در سرازیری، بدون راننده است....»

راستی چه کسی این وظیفه را به گردن آقای رضایی نهاده است؟! او در جمع مرزبانان استان کردستان تا حدودی در این خصوص توضیح داد و درباره دلایل حضورش در انتخابات گفت: «امام جماعت مسجد صلاح الدین ایوبی سنندج، قرآنی را به من هدیه کرد. در مسیر سنندج به دیواندره آن را باز کردم و قرآن اجازه حضور در این انتخابات را به من داد(!)»

رضایی با اینکه در همه سفرهای تبلیغاتی خود از آمادگی برای حضور در رقابت ها، سخن گفته است، در جمع مردم دیواندره به آنها ابراز لطف کرد و گفت: «پیشنهاد شده بود در تهران کاندیداتوری خود را اعلام نمایم تا از امکانات وسیع رسانه ای استفاده کنم، ولی با اعلام کاندیداتوری در این شهر، بر رویکردم نسبت به پیشرفت همه جانبه کشور و حل مشکلات مردم تأکید می کنم.»



**املای درست

بدیهی است که املای نانوشته بی خطاست. در میان سخنرانی هر خطیب ماهری می توان خطاهایی یافت. به ویژه داوطلبانی که از ابتدا با عبور از فرصت قانونی تبلیغات انتخاباتی وارد صحنه شده اند، زیاد سخنرانی می کنند و خطاهای بیشتری دارند. جستجوی خطاهای داوطلبان، می تواند آینه ای باشد تا آنان در فرصت قانونی انتخابات در اندیشه رفع آنان باشند.