جمهوری اسلامی ایران تاکنون شش رئیس جمهور را طی ده دوره تجربه کرده است که سرانجام ششمین نفر در معرض آزمون می‌باشد!
اولین رئیس جمهور نظام جمهوری اسلامی ایران ابوالحسن بنی‌صدر،‌ سرانجامش بدلیل غرور ناشی از رأی مردم و همراهی با منافقین و قرار گرفتن مقابل امام (ره) و نادیده گرفتن مصالح کشور، به خیانت آلوده گشت و مجبور شد با لباس مبدل از کشور فرار کند. وی بیش از سی سال است که به عنوان ضد انقلاب و بازیگری غیرموثر، در خارج از کشور اقامت دارد و گاه و بیگاه در کنار دیگر خائنین به کشور، محل رجوع رسانه‌های بیگانه است.
دومین منتخب مردم برای مسئولیت ریاست جمهوری، محمدعلی رجایی بود که خود را همواره فرزند ملت و مقلد امام معرفی می‌کرد. ریاست جمهوری رجایی علی‌رغم عمر کوتاهی که داشت، سرانجامش به هنر مردان خدا یعنی شهادت آراسته شد و نامش برای همیشه در ردیف پرافتخارترین مسئولان نظام به ثبت رسید.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای سومین برگزیده مردم برای تصدی ریاست جمهوری بودند. ایشان علی‌رغم برخورداری از 95 درصد آراء مردم که بیشترین در تمام ادوار ریاست جمهوری تاکنون بوده است و به عنوان اولین رئیس جمهوری که دو دوره پیاپی از سوی مردم انتخاب شد، به تعبیر امام "متعهد به اسلام" و "خدمتگزار" این مسئولیت را به فرجام رساندند.
آیت‌ا... خامنه‌ای در جایی گفته بودند: "اگر پس از ریاست جمهوری، امام بگویند مسئول عقیدتی سیاسی یک ژاندارمری در یکی از روستاهای سیستان و بلوچستان باشم، خواهم پذیرفت" ولی اخلاص و ویژگی‌ها و توانمندی‌های بسیار و منحصر بفرد ایشان موجب شد پس از ارتحال بنیانگذار جمهوری اسلامی که مصادف با ماههای پایانی دوره دوم ریاست جمهوری ایشان بود، از سوی مجلس خبرگان به عنوان رهبر جمهوری اسلامی ایران برگزیده شوند که همچنان ادامه دارد.
آیت‌ا.. هاشمی رفسنجانی چهارمین رئیس جمهور ایران اسلامی و اولین رئیس جمهور با اختیارات کامل رئیس دولت (بدلیل حذف پست نخست وزیری) و با قدری تسامح، اولین رئیس جمهور دوران پس از دفاع مقدس بود. وی نیز دو دوره پیاپی عهده‌دار این مسئولیت بود و برای اولین بار، برخی دولتمردان کابینه وی خواستار نادیده گرفتن یا تغییر قانون اساسی برای امکان تمدید ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی شدند و این در حالی بود که آراء وی در دور دوم حدود سی درصد کاهش پیدا کرده بود.
هاشمی رفسنجانی دور دوم ریاست جمهوری خود را هم به سلامت به پایان برد و رهبر معظم انقلاب در روز رأی‌گیری برای انتخاب رئیس جمهور دور هفتم فرمودند: "البته خوب، برای شخص من، هیچ‌کس آقای هاشمی رفسنجانی نخواهد شد." نظری که نمی‌دانیم همچنان پابرجاست یا نه!
هاشمی رفسنجانی پس از دوران ریاست جمهوری از سوی رهبر انقلاب اسلامی به ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام منصوب شد که تاکنون ادامه دارد. وی همچنین پس از درگذشت آیت‌ا.. مشکینی در سال 86 از سوی اعضای مجلس خبرگان رهبری به عنوان رئیس این مجلس برگزیده شد اما پس از وقایع سال 88 و با توجه به مواضع وی در ماجرای فتنه، این مسئولیت به عهده آیت‌ا.. مهدوی کنی گذاشته شد و در حال حاضر هاشمی رفسنجانی یک عضو عادی مجلس خبرگان است.
موقعیت آیت‌ا.. هاشمی رفسنجانی در افکار عمومی پس از دوران ریاست جمهوری و خصوصاً پس از تخریب بی‌سابقه از سوی جریان موسوم به اصلاحات (حامیان امروز ایشان) آنچنان کاهش یافت که در انتخابات دور ششم مجلس، ابتدا در ردیف سی‌ام و پس از بازشماری و ابطال صندوق‌های مخدوش در ردیف بیستم قرار گرفت که البته وی با صدور بیانه‌ای از رفتن به مجلس انصراف داد. این موقعیت تنزل یافته تا آنجا ادامه یافت که دو قطبی هاشمی - احمدی‌نژاد، از عوامل اصلی انتخاب محمود احمدی‌نژاد در دو دوره ریاست جمهوری نهم و دهم ارزیابی می‌شود.
ضمناً به نظر می‌رسد تردید جدی در بازسازی موقعیت سردار سازندگی در افکار عمومی از مهمترین عوامل تردید وی، در آمدن یا نیامدن به عرصه رقابت‌های ریاست جمهوری دور یازدهم است.
پنجمین رئیس جمهور برگزیده مردم، حجت‌الاسلام سیدمحمد خاتمی بود. دوران ریاست جمهوری وی به عنوان دوران اصلاحات، شاهد اوج گرفتن فعالیت‌های سیاسی و مطبوعاتی و البته تنش‌ها و التهابات زیاد و زیر پا گذاشتن بسیاری از ارزش‌های انقلاب اسلامی بود. خاتمی هم در آغاز دور دوم ریاست جمهوری خود، با ارائه لایحه "افزایش اختیارات رئیس جمهور" به عنوان یکی از لوایح معروف به "دوقلو" بدنبال افزایش قدرت خود بر خلاف قانون اساسی بود ولی به هر حال سرانجام دوران ریاست جمهوری‌اش را با آرامش و در محبوبیت نسبی به اتمام رساند؛ هر چند انتخاب احمدی‌نژاد پس از وی و در حالیکه همفکران خاتمی نیز در فهرست نامزدهای ریاست جمهوری بودند ثابت کرد مردم از دوران خاتمی و تداوم آنچه اصلاحات خوانده می‌شد خسته و گریزان شده‌اند و خواستار احیای ارزش‌های اصیل انقلاب اسلامی هستند.
فتنه 88 و مواضع خاتمی در کوران این فتنه هم موجب شد نام وی در ردیف دوم سران داخلی فتنه قرار گیرد. به نظر می‌رسد هم اکنون او تلاش می‌کند پل‌های تخریب کرده بدست خود و جریان حامی‌اش با نظام را بازسازی کند و مجدداً به دامن نظام بازگردد لیکن یا بدلیل عدم جسارت او برای پذیرفتن اشتباهاتش یا فشار همفکرانش تاکنون در این بازسازی موفق نبوده است و همچنان در بلاتکلیفی بسر می‌برد.

و بالاخره ششمین رئیس جمهور یعنی دکتر محمود احمدی‌نژاد. وی که در رقابت با نامزدهای قدرتمندی چون هاشمی رفسنجانی و در یک ناباوری به ریاست جمهوری رسید، شور و شوق بازگشت به شعارها و ارزش‌های اصیل انقلاب اسلامی خصوصاً عدالت را به جامعه بازگرداند و نویدبخش فضای جدید در کشور شد. شور و شوقی که در دور دوم ریاست جمهوری او بتدریج به سردی گرایید و او را با علامت سوال‌های جدی روبرو ساخت.
چند ماه بیشتر به پایان دور دوم ریاست جمهوری احمدی‌نژاد باقی نمانده است و این سوال قابل طرح است که فرجام احمدی‌نژاد چگونه رقم خواهد خورد؟ و آیا دوران احمدی‌نژاد با اتمام ریاست جمهوری او پایان می‌یابد یا نه؟ اهمیت این سوال‌ها از آنجا ناشی می‌شود که میل احمدی‌نژاد به تداوم دورانش، نه با تغییر قانون اساسی بلکه از طریق انتخاب شدن یکی از نزدیکانش زیاد است.
بخش مهمی از پاسخ این سوال‌ها در گرو نحوه به پایان رساندن این چند ماه است. احمدی‌نژاد می‌تواند در این زمان باقی مانده رفتاری داشته باشد که او را از نظام خارج کند و او هم مانند برخی، برای بازگشت بدنبال راه و چاره باشد و یا به گونه‌ای به پایان برساند که در این چارچوب باقی بماند و علاوه بر اینکه امکان خدمت در عرصه‌های دیگر را پیدا می‌کند بتواند در رقابت‌های بعدی مجدداً خود را در معرض انتخاب مردم قرار دهد.
رفتار حدوداً نودماهه احمدی‌نژاد در مسئولیت ریاست جمهوری، از او چهره‌ای کمتر قابل پیش‌بینی ارائه کرده است و کنش‌ها و واکنش‌های غیرقابل پیش‌بینی او گاه مثبت و گاه منفی بوده است. به هر حال باید منتظر بود و دید در کمتر از پنج ماه باقی مانده این رفتار غیرقابل پیش‌بینی در جهت مثبت یعنی توجه به مصالح کشور و مردم و تبعیت از رهبری جلوه‌گر می‌شود و یا خدای ناکرده ...