در سرمقاله «آرمان» آمده است: «رقابت زمانی معنای خود را بازمی‌یابد که همه احزاب و گروه‌های مختلف و منتقدی که قانون اساسی را قبول دارند، بتوانند آزادانه در رقابت‌های انتخاباتی شرکت کنند، دیدگاه‌ها و برنامه‌های خود را به مردم عرضه و به‌اصطلاح قرآنی آن همه اقوال مطرح و شنیده شود و ملت پس از شنیدن همه اقوال اعم از موافق و مخالف بتواند نیکوترینش را انتخاب و برگزیند و آنگاه است که در این انتخابات مردم خواهند توانست بهترین فرد را برای اداره امور اجرایی کشور گزینش و انتخاب کنند.»