دفتر تحکیم وحدت در اواخر سال ۱۳۹۱ با گزارشی جنجالی از سوی خبرگزاری ایسنا، مورد توجه بسیاری از فعلان سابق خود قرار گرفت. گزارشی با نام «سایه انشعابی دیگر بر سر دفتر تحکیم وحدت» که مدعی شده بود دفتر تحکیم بارها در گذشته به دلیل اختلافات داخلی در معرض انشقاق قرار گرفته است و این بار هم ممکن است در استانه انشعاب واقع شود.

به اعتقاد نگارنده اگرچه انشعابی در حال وقوع است، اما ماهیت این انشعاب با انشعابات پیشین متفاوت است. لیکن آنچه که مرا وادار به نوشتن کرده است، انکار این انشعاب توسط برخی از فعالان سابق و فعلی این اتحادیه است.

انشعاب، نیازی به فعالان قانون گریزی همچون برخی از سران طیف علامه ندارد. همین که نهاد های نظارتی با رفتارهای متناقض و تفرقه انگیز خود زمینه اختلاف میان فعالین دفتر تحکیم را بوجود آورند، خود میتواند شروع یک انشقاق باشد.

دلایلی که در ذیل می آید به اعتقاد بنده، خود به طور مستقیم و یا غیر مستقیم، تیشه به ریشه این اتحادیه زده است.

۱. یک سال و اندی است که از در خواست های مکرر هیئت موسس انجمن های اسلامی دانشگاه هایی نظیر علم و صنعت، جندی شاپور اهواز، شهید چمران اهواز، صنعتی اصفهان، اراک، علوم پزشکی ارومیه و... میگذرد. اما نه تنها مسئولان دانشگاه های فوق، قانون تاسیس تشکل های اسلامی رعایت نکرده اند، بلکه هیچ کدام از نمایندگان تشکل ها جواب مستدل و معقولی از زبان مبارک مسئولان دانشگاها نیز نشنیده اند. آیا این گونه بی مهری ها سبب انشعاب و از بین بردن وحدت در تحکیم وحدت نمی شود؟

۲. کدام قانون است که به ما این اجازه را می دهد با استفاده از جایگاه مان هرگاه دلمان خواست قانون را با سلیقه شخصی خود دور بزنیم و بگوییم در شرایط ویژه انتخابات، تشکل های جدیدی که بعضا مشکوکند، از ارائه مجوزشان باید خودداری شود؟ این مشکوک بودن با چه خط کشی و توسط چه کسی اندازه گیری می شود؟ آیا فضای منفعلانه برای عدم تاسیس تشکل ها،سبب انشعاب و از بین بردن وحدت در تحکیم وحدت نمی شود؟

۳. لغو مجوز تعدادی از برنامه های انجمن های اسلامی سراسر کشور ان هم در استانه انتخابات مانند مناظره میان اقایان محمدرضا خاتمی و سید عباس نبوی در دانشگاه فردوسی مشهد و همچنین برخوردهای نامناسب با فعالان پیشین دفتر تحکیم وحدت به جرم سخنرانی انتقادی در مقابل رئیس دولت، سبب سردی فضای داخل دانشگاه ها شده است، آیا اینگونه برخوردها، سبب انشعاب و از بین بردن وحدت در تحکیم وحدت نمی شود؟

۴ اواسط سال ۱۳۹۰ نام انجمن اسلامی دانشگاه فسا بر سر زبان بسیاری از مسئولان وزارت علوم افتاد. انجمنی نو پا که تمام اعضای دفتر تحکیم وحدت از فعالیت هایش باخبرند. حال چگونه است که طی ماه های اخیر، این تشکل اسلامی که همواره پیرو آرمان های پیر جماران و پایبند به اصول و ارزش های انقلاب اسلامی بوده است، بدون دلیل قانع کننده ای به همراه انجمن های اسلامی دانشگاه علوم پزشکی کرمان و اشراق به حال معلق در می آید؟ آیا سکوت فعالان سابق دفتر تحکیم، سبب انشعاب و از بین بردن وحدت در تحکیم وحدت نمی شود؟

۵. از ماهای آغازین زمستان سال قبل، معاون فرهنگی وزارت علوم در رسانه های خبری با تبلیغات پرسر و صدا خبر از تشکیل تعدادی از انجمن های اسلامی وابسته به دفتر تحکیم وحدت داد. ورای این که در این مدت هیچ تشکلی با نام انجمن اسلامی نگرفته است، ایشان برای اثبات گفته هایشان نام هیچ انجمن نوپا را نمی برند و جالب تر از آن، اینکه با انتشار نامه ۱۰ انجمن اسلامی به دکتر خواجه سروی در اعتراض به برخوردهای چندگانه با انجمن های اسلامی، به رغم قول مساعدی که شبکه خبر از ایشان و دبیر انجمن اسلامی فسا به صورت مصاحبه تلفنی گرفته بود، ایشان از حضور در برنامه سرباز زدند و باز این پرسش بوجود می آید که «آیا رفتار وی و مشخص نشدن حقایق از طرف جناب آقای دکتر، سبب انشعاب و از بین بردن وحدت در تحکیم وحدت نمی شود؟»

۶. رنج آورتر و ناراحت کننده تر از این مسائل زمانی است که دبیر کنونی تشکیلات دفتر تحکیم، بجای آنکه در بهبوهه حساس به عنوان یاور تشکل های نوپا و تازه تاسیس درآید، در قبال این بی مهری ها سکوت اختیار کرده است و زبان به اعتراض بلند نمی کند. آیا سکوت پرمعنا و عدم حمایت وی به عنوان دبیرکل دفتر تحکیم از تمامی انجمن ها، سبب انشعاب و از بین بردن وحدت در تحکیم وحدت نمی شود؟

۷. نوشته های بنده از سر تألم و نگرانی است. این مسائلی که در بالا اشاره شد تنها بخش کوچکی از دردمندی امثال من است. اما به طور قطع میتوان ادعا کرد که همه فعالان سابق و امروزی دفتر تحکیم وحدت که در همه حال روحیه انتقادی به دور از وابستگی به قدرت در وجودشان شعله زده است، می توانستند مانند اینجانب دست به انتقاد از وضعیت امروزی انجمن های اسلامی بزنند، اما متاسفانه باید گفت که نبود محفل عادلانه برای رونمایی از تخلفات و همچنین وجود هزینه های گزاف بخاطر نقد و اعتراض یعنی سوق دادن منتقدان به سمت مخالفت و مخالفان به عناد و به طبع آن بیرون انداختن افراد از کشتی انقلاب یکی از مصداق های اصلی این برخوردهایی بوده است که مانع از گفتن حقایق می شود.

دفتر تحکیم وحدت، پس از رحلت حضرت امام(ره) در دولتهای مختلف به انحاء گوناگون مورد بی مهری مسئولان قرار گرفت، اما شاید در طی این بیست و اندی سال تنها اتحادیه ای باشد که با همه فراز و نشیب های برونی و درونی خود، نقش تضارب افکارش در واکنش به مسائل سیاسی کشور به طور کامل هویداست و این مسئله، افتخاری بزرگ است. به امید سربلندی انجمن های اسلامی.