در سرمقاله «کیهان» آمده است: «برخي همراهان قافله انقلاب هم بودند كه بي وفايي كردند و دشمن افسرده، از جفا و بي مبالاتي آنان روحيه گرفت. در حالي كه كشور در عبور از اين مرحله حساس نيازمند گذشت و همدلي و اتحاد براي اهداف متعالي بود، هم پوشاني و تعامل دو چرخ دنده به ظاهر معكوس «جريان فتنه» و «حلقه انحراف» منجر به اتفاقات دشمن شاد كني نظير اتفاق روز استيضاح وزيركار - با وجود نهي هاي مكرر رهبر حكيم انقلاب- شد. رد پاي هر دو گروه در اين اتفاقات غفلت آفرين و فاصله ساز كاملا پيداست، حال آن كه هر دو جريان نفاق زده مدعي دلسوزي و غمخواري براي كشور و ملتند! البته نقش آفرينان اين گروه ها همه به يك ميزان، فعال و كارگردان نيستند. برخي از آنها با يكي دو واسطه به عناصر نفوذي و وابسته وصل مي شوند و برخي ديگر چون زمامدار خويش نيستند و بر توسن تكبر و تعصب يا غضب (تعصب و لجاجت باطل) نشسته اند، به راحتي مديريت مي شوند. سال ديگري از سال هاي آخرالزمان به سر مي آيد و بشارت بهار را با خود مي آورد. اما بايد براي بهار ساخت و ساخته شد. بايد ظرفيت بهاري پيدا كرد؛ اگر نه باران بهار- كه در لطافت طبعش خلاف نيست- جز خس در شوره زار نمي روياند. اين كلام پيامبر اعظم (ص) است: «مثال آنچه خداوند مرا از هدايت و علم برانگيخت، مثال باران فراوان است كه به زمين مي رسد.»