دو روایت گوناگون از چرایی شمار زیاد نامزدهای اصولگرا برای انتخابات سال ۹۲، برنامه اصلاح‌طلبان برای این انتخابات، پرونده‌های فسادی که در مقابل هم رو می‌شوند، ارزیابی از اقتصاد کشور در روزهای پایانی سال و جلوه‌هایی از جامعه امروز ایران، از رابطه طلاق و اقتصاد گرفته تا رابطه شیر و شامپو، مهمترین مطالب امروز روزنامه‌های کشور هستند.
پشت پرده نامزدی یک اصولگرا در هر روز
دو روزنامه کیهان و آرمان دو روایت کاملا متضاد از چرایی شمار زیاد نامزدهای اصولگرایان برای انتخایات سال آینده ارائه کرده‌اند. شریعتمداری بر این باور است که اصولگرایان فریب ائتلاف فتنه و انحراف را خورده‌اند و آرمان معتقد است که این حرکت، بازی سیاسی اصولگرایان برای پنهان کردن غیبت اصلاح‌طلبان است.

حسین شریعتمداری در ستون یادداشت روز کیهان، با تقسیم‌بندی فعالان صحنه انتخابات به سه دسته اصولگرایان واقعی و مردمی، اصلاح‌طلبان خارج از فتنه و ائتلاف سران فتنه و جریان کوچک انحرافی، تعدد نامزدهای اصولگرایان را ناشی از نقشه‌های ائتلاف فتنه و انحراف دانسته ‌و در پایان یادداشت خود نوشته است:

راهبرد تعریف شده گروه مشترک فتنه و انحراف در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم کاستن از ضریب موفقیت اصولگرایان است و این مقصود را با سه تاکتیک مشخص دنبال می‌کنند.

الف) اعلام نزدیکی به برخی از نامزدهای احتمالی اصولگرایان با هدف القای بدبینی و ایجاد تفرقه در میان آن‌ها.

ب) تلاش برای افزودن بر تعداد نامزدهای اصولگرایان به منظور کاستن از آراء نهایی نامزد منتخب و سپس القای این توهم که رویکرد مردم به اصولگرایان کاهش یافته است!

ج) بهره گیری از تبلیغات گسترده در فضای مجازی- رسانه‌های بیگانه، ضد انقلاب و روزنامه‌های زنجیره ای- با هدف «بزرگ نمایی» خود و با این منظور که بعد از پایان انتخابات، خود را یک اقلیت مطرح! قلمداد کنند.

‌و اما‌ آنچه موضوع اصلی این نوشته است و بندهای فوق الذکر فقط مقدمه‌ای برای ورود دقیق‌تر به همین موضوع اصلی بوده است، غفلت غیرقابل توجیه برخی از اصولگرایان و یا مدعیان اصولگرایی است که خواسته یا ناخواسته در میدان فریب یاد شده به بازی گرفته شده‌اند! یکی می‌گوید به لحاظ اخلاقی نمی‌توانم درخواست کسانی را که از من خواسته‌اند کاندیدا شوم، رد کنم. دیگری اعلام می‌کند؛ از آنجا که تعداد دعوت کنندگان از بنده به حد نصاب رسیده است تصمیم به کاندیداتوری گرفته‌ام! آن دیگری می‌گوید؛ وقتی جوان‌هایی مثل من هستند، چرا دنبال پیرمرد‌ها می‌روید! و آن نامزد احتمالی دیگر ادعا می‌کند که اگر نامزد نشوم به مردم خیانت کرده‌ام! و... که با حفظ احترام این عزیزان باید برادرانه خطاب به آنان گفت؛ احتمال چندانی برای پیروزی شما نیست. نه اینکه خدای نخواسته صلاحیت نداشته باشید، بلکه از رویکرد مردمی در مقیاس رأی آوری برای ریاست جمهوری برخوردار نیستید. بنابراین چرا بی‌آنکه متوجه باشید، در میدان حریف بازی می‌کنید؟! هر احساسی که تکلیف شرعی نیست! هست؟! در این باره باز هم گفتنی‌هایی هست.

مطهره شفیعی اما در آرمان نوشته است: محمدرضا باهنر این روز‌ها حرف‌هایی از جنس دیگر را بر زبان می‌آورد، چون به هر حال کاندیدای ریاست‌جمهوری است و باید آنچه را بگوید که برایش رأی‌آور باشد و نه دافع رأی. البته این روز‌ها تنها باهنر نیست که اینچنین سخن می‌گوید بلکه او تنها یک تکه از پازلی است که قرار است در روز پایان ثبت‌نام‌ها برای انتخابات ریاست‌جمهوری تمام شود؛ پازلی به نام سرگرم کردن اذهان عمومی به مقوله ورود کاندیداهای اصولگرا و دور کردن آن‌ها از این سوال که سرنوشت کاندیدای اصلاح‌طلبان چه می‌شود و آن‌ها قرار است با چه کاندیدایی وارد میدان شوند؟ ساده انگاری است اگر بپذیریم اصولگرایان طالب کرسی ریاست‌جمهوری هستند و بر همین مبناست که هر روز یک کدام از آن‌ها بر طبل کاندیداتوری می‌کوبد.

آرمان در مطلبی دیگر نیز با توجه به شرایط ائتلاف ۲+۱، شانس بیرون آمدن قالیباف شهردار تهران را از این ائتلاف بیشتر دانسته است. سخنان چند نماینده مجلس در روزنامه‌های طرفدار شهردار تهران در روز گذشته، امروز در آرمان انعکاس یافته و دلیلی بر شانس بیشتر وی دانسته شده است.

اصلاح‌طلبان در انتخابات چه خواهند کرد؟

قانون از «احتمال حمایت خاتمی ‌از ۳ کاندیدا» خبر داده و نوشته است:

خاتمی ‌از معدود رجل سیاسی است که شانس رأی آوری بالایی دارد و بسیاری از ناظران سیاسی بر این باورند در صورت کاندیداتوری در انتخابات عرصه انتخابات ریاست جمهوری متحول خواهد شد. با همه این‌ها خاتمی هنوز تمایلی برای کاندیداتوری نشان نداده است. شاید وی فضا را برای شرکت در انتخابات مساعد نمی‌بیند. شاید هم احساس می‌کند در صورت کاندیداتوری یا حتی پیروزی نتواند مطالبات بدنه اجتماعی اصلاح طلبان را برآورده کند. با این حال خاتمی‌حضور فعالی در عرصه انتخابات دارد. به گونه‌ای که منابع نزدیک به وی خبر می‌دهند که خاتمی‌ حداقل سه نفر را به جمع اصلاح طلبان معرفی کرده است تا بعد از تصویب نهایی، نسبت به حمایت از یکی از آن سه تن اقدام کند. با اینکه محمد رضا عارف معاون اول خاتمی‌در دوره ریاست جمهوری نیز جزو کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری است ولی سه نفر مورد نظر خاتمی ‌عبارتند از محمد علی نجفی، اسحاق جهانگیری و جواد اطاعت. منبعی که این خبر را در اختیار «قانون» قرار داد تاکید کرد که در صورتی که اصلاح طلبان روی فردی جز این سه نفر اجماع کنند باز هم احتمال دارد که خاتمی ‌از نظر جمعی تبعیت کند و از کاندیدای نهایی اصلاح طلبان حمایت کند.

قانون در مورد چرایی طرح نام آقای اطاعت نوشته است: این فعال سیاسی ۴۹ ساله هم اکنون در دانشگاه شهید بهشتی جغرافیای سیاسی تدریس می‌کند و بعد از انتخابات سال ۸۸ به بنیاد باران پیوسته است. از مهم‌ترین و پرسروصدا‌ترین اقدامات نماینده سابق مردم داراب در مجلس شورای اسلامی‌ در سال‌های اخیر مناظره با زاکانی است که بطور مستقیم از تلویزیون پخش شد و با صراحت لهجه اطاعت، منجر به جلب توجه افکار عمومی‌به وی شد. شاید همین مناظره در تصمیم نهایی شورای ۳۵ نفره اصلاح طلبان درباره جواد اطاعت بی‌تاثیر نبوده است. این شورا با محوریت سیدمحمد خاتمی جلساتی را در دفتر وی به طور منظم برگزار می‌کنند. در این نشست‌ها ۳۵ نفر از چهره‌های برجسته اصلاحات برای چگونگی ورود به رقابت‌های ریاست جمهوری برنامه ریزی می‌کنند.

پس از طرح نام جواد اطاعت به عنوان نامزد مورد نظر آقای خاتمی، آرمان پای گفت‌وگو با وی نشسته است و نوشته:

عده‏ای از دوستان برای رایزنی با ایشان دیداری داشتند و در آنجا نظریات و مباحث خود را مطرح کردند. آقای خاتمی هم در آن دیدار به آن جمع سفارش کرده‏اند که به دنبال چهره‌های دیگر بروند و در این میان نام بنده را هم به عنوان یکی از گزینه‌های مدنظرشان مطرح کردند. بعد هم این مساله را با خود من در میان گذاشتند و گفتند که چنین پیشنهادی داده‏اند.

با این توصیف می‌‏توان نتیجه گرفت که احتمال کاندیداتوری خود ایشان کم است، چون اگر می‌‏خواستند وارد شوند، افراد دیگری را مطرح نمی‌‏کردند.

برای جواب دادن به این پرسش و رسیدن به این نتیجه فعلا زود است، باید صبر کنیم تا ببینیم که در هفته‌های ابتدایی سال ۹۲ چه اتفاقی می‌‏افتد. فعلا تاکید قاطبه اصلاح‌طلبان روی خود آقای خاتمی است.

به این ترتیب این سوال مطرح می‌‏شود که راهبرد اصلی اصلاح‌طلبان برای انتخابات سال آینده چه خواهد بود؟

اصلی را که اصلاح‌طلبان برای انتخابات پیش رو قبول دارند موضوع شرکت در انتخابات است، یعنی اصلاح‌طلبان بر این نظرند که تا جای ممکن در انتخابات حضور قوی داشته باشند و کاندیدا معرفی کنند. البته مدنظر همه دوستان اصلاح‌طلب هم این است که این کاندیدا یک کاندیدای واحد و حداکثری باشد و البته نظر عمومی هم در این خصوص متوجه حضور آقای خاتمی است. ما امیدواریم و با همین امید هم پیش می‌‏رویم که بتوانیم شرایط را به‌گونه‏ای مهیا کنیم که امکان کاندیداتوری ایشان فراهم شود.

اگر این امکان فراهم نشود آیا راهبرد جایگزینی برای آن پیش‌بینی شده است؟

این بحث‏‌ها به بعد مربوط می‌‏شود و فعلا نمی‌‏توان درباره آن صحبتی کرد که آیا این امکان نهایتا فراهم خواهد شد یا خیر.

به‌ هر حال اکنون نام‏‌هایی درحال مطرح شدن است که می‌‏تواند این معنا را داشته باشد که یک راهبرد جایگزین و یک کاندیدای جایگزین نیز باید وجود داشته باشد.

در شرایط کنونی بهترین راهبرد این است که رئیس دولت اصلاحات کاندیدا شوند و ما تا وقتی که راهبرد اصلی به بن‌بست کامل نرسیده نباید به سمت راهبردهای جایگزین برویم. اگر این کار را بکنیم به آن معناست که از قبل یکسری عدم موفقیت‏‌ها را پذیرفته‏ایم.