"گفتمان سازش"، موجب اميدواري"تكنوكرات ها" براي بازگشت به قدرت است/ كشور به جاي سهم خواهي سياسيون، به رييس جمهور متعهد، كارآمد، با تقوا و با اخلاص نياز دارد
گروه سياسي: روزهاي پاياني سال 91 تفاوت جدي با سالهاي گذشته پيدا كرده است و برخلاف سالهاي گذشته كه در آخرين روزهاي اسفندماه، دانشجويان در حالت نيمه تعطيلي دانشگاه ها، فعاليت و نمود چنداني نداشتند،‌ آخرين روزهاي اسفندماه سال جاري نگارش دعوت نامه هاي پياپي از سوي نخبگان سراسر كشور خطاب به دكتر سعيد جليلي و دكتر كامران باقري لنكراني براي حضور در انتخابات رياست جمهوري ادامه دارد.
به گزارش رجانيوز، پس از آنکه دانشجویان دانشگاه های تهران، علم و صنعت، شهيد چمران اهواز، شیراز، صنعتی شريف، غرب استان مازندران و علوم پزشكي مشهد طي نامه هاي جداگانه خطاب به دبیر شورای عالی امنیت ملی و وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی دولت نهم، از آنها خواستند تا یک نفرشان در انتخابات آتی حضور پیدا کند، اين بار 150 نفر از دانشجويان و دانش آموختگان دانشگاه صنعتي نوشيرواني بابل نيز با نامه ای سرگشاده خطاب به جلیلی و لنکرانی خواستار حضور جليلي و لنكراني در انتخابات رياست جمهوري شدند.

در بخشي از اين نامه آمده است:
"ولایت‌مداری، تقوا، اخلاص، ساده‌زیستی، تکلیف‌مداری، كارآمدي، شخصیت اخلاقی و انقلابیِ شما بر ما روشن است. برآیند ما این است که توانمندی، تخصص و تعهّدِ شما می‌تواند برای تحققِ گفتمان اصیل انقلاب اسلامی در کشور راهگشا باشد. لذا این درخواست و انتظار را داریم که یکی از شما بزرگواران در عرصۀ انتخابات ریاست جمهوری آتی حضور یابد."
در ادامه متن کامل و اسامی امضا کنندگان این نامه را که نسخه‌ای از آن در اختیار رجانيوز قرار گرفته است، می‌خوانید:


بسمه تعالي
برادران بزرگوار، دکتر سعید جلیلی و دکتر کامران باقری لنکرانی
سلام علیکم

همان‌گونه که مستحضرید در آستانۀ‌ انتخابات مهم ریاست جمهوری یازدهم قرار داریم که صحنۀ‌ آزمایش بزرگِ دیگری برای ملت ایران است. در چنین شرایطی که فتنه‌های بزرگی اسلام را مورد هجمه قرار می‌دهد و در زمانی که بشریت در حال گذار از یک پیچ تاریخی سرنوشت‌ساز است، ما، جمعی از دانشجویان و دانش‌آموختگان دانشگاه صنعتی (نوشیروانی) بابل، بر آن شدیم تا دغدغه‌هایمان را با شما بزرگواران مطرح کنیم:

1- در حال حاضر نامزدهای مختلفی از طیف‌ها و گروه‌های گوناگون با گفتمان‌هایی متفاوت، برای حضور در عرصۀ‌ انتخابات اعلام آمادگی کرده‌اند. در این میان، جریان‌ها و اشخاصی مشاهده می‌گردند که سال‌ها، سودایِ کسب قدرت را در سر می‌پروراندند. عده‌‌ای قصد تحمیل فتنه‌گران را به جامعه دارند. عده‌ای نیز، با ایجاد اختلاف، به دنبال تحریک اجتماعی هستند تا پروژه‌ی بحران‌آفرینی حول اختلافات را کلید زنند و قصد دارند تا تجربه‌ی سیاست‌هایِ نخ‌نماشده‌یشان در دوره‌های گذشته را تکرار کنند.

هم‌زمان با تشدید فشارهای اقتصادی غرب علیه مردم ایران، خطی در داخل با عنوان «سازش» پُررنگ شده و قائل به امتیازدادن به غرب برای کم‌شدن فشارهاست تا این‌گونه تصور ‌گردد که در کشور، عده‌ای خواهان حل مشکلات مردم‌اند و دیگران نسبت به این مسئله بی‌تفاوت‌اند. مساله اي که ریشۀ امیدواریِ مجدد «تکنوکرات‌ها» برای حاکمیتِ «عقلانیتِ محافظه‌کارانه» در برابر «عقلانیتِ انقلابی» را دواند. در چنین شرایطی و درحالی که امروز کشور بیش از پیش به آرامش اجتماعی و اخلاق سیاسیِ توأم با حفظ عملکرد انقلابی و در یک کلام «عقلانیتِ انقلابی» نیاز دارد، باید قبل از حاکم‌شدن فضای درگیری‌های حزبی و هیجانات انتخاباتیِ بی‌منطق بر فضای انتخاباتی کشور، اولویت‌ها، ضرورت‌ها، خطِ مشی‌ها، رویکرد‌ها و باید و نبایدهای دولت آینده را بررسی کرد و به فکر حل مشکلات اساسی بود.

برادران بزرگوار!

2- ما معتقدیم، هم‌اکنون یکی از مشکلات اساسی، خلاء وجود گروه منسجمی است که بر روی مباحث گوناگون ادارۀ كشور مسلط باشد. افرادی که از قبل، برای نحوۀ ادارۀ کشور اتاقِ فکر تشکیل داده که اساس گفتمانِ غالبِ چهارسالِ آیندۀ کشور را تبیین کند. در این برهۀ زمانی، کشور به جای کشمکش و سهم‌خواهی‌های سیاسیِ بعضی از شکست‌خوردگان که همیشه نگاه میراث‌گونه به انقلاب دارند، به همّت و ارادۀ همراه با تخصص و تعهد نیاز دارد. تجربۀ تاریخی به ما نشان داده که تنها یک «رئیس‌جمهورِ خوب» کافی نیست؛ تیم و اطرافیان، در کارآمدی و صلاحیتِ دولت، تأثیرگذاراند، تا آن را برای رسیدن به آرمان‌های انقلاب، یاری کنند.

3- بی‌شک سوم تیر ٨٤، هنگامه‌ای بود که طی آن روح تازه‌ای به کالبد انقلاب اسلامی دمیده شد. گفتمانی توانست مورد قبول اکثریت مردم قرار گیرد که پیوندی بی‌نظیر با گفتمان اصیل بهمن ٥٧ داشت و مردمی که به این انتخاب دست زدند، قبل از هرچیز «نـهِ» بزرگ خود را به توسعۀ سیاسی، توسعۀ اقتصادی (اشرافیت)، دولت مدرن، سازش در مقابل غرب و... فریاد زنند. اکنون نگرانی ما این است که گروهی به بهانۀ اشتباهات و انحرافات رخ داده، قصد دارند کشور را به قبل از سال 84 بازگردانند. راه‌حلی که این‌گونه افراد، برای برون‌رفت از مشکلات ارائه می‌دهند؛ «ارتجاعِ گفتمانی» است. راه برون‌رفت از مشکلات و همچنین پیشرفت در سایۀ عزت و سربلندی، استقامت و پایداری و پیشروی است، نه انفعال و ارتجاع! چراکه امروز بیش از پیش تحقق گفتمان مقاومت ذیل گفتمان پیشرفت، به عنوان یک مطالبۀ مردمی است.

4- لذا لزوم تحقق گفتمان مقاومت در ذیل پیشرفت توسط دولت آینده به عنوان مطالبه‌ای مردمی و نمایش درستیِ تدبیر و بیان رهبری حول این موضوع که اگر ما یک قدم به عقب برداریم دشمن بر ما هجومش را سنگین‌تر می‌کند، بیش از پیش لازم به نظر می‌رسد. امروز جامعۀ ما به دولتی نیاز دارد که «گفتمان مقاومت و پایداری» را ادامه دهد؛ گفتمانی که ولایت‌مداری، كارآمدي، ضداشرافیت، ضد‌استکباری و ضدسازش با غرب‌بودن، پرکاری، ساده‌زیستی، محرومیت‌زدایی، خدمت بی‌منّت و اخلاق‌مداری از مهم‌ترین شاخصه‌های آن هستند.

5- اگر این گفتمان بخواهد در جامعه تحقق عینی و عملی پیدا کند باید با ارائۀ برنامه‌ای منسجم و معرفی مجموعه‌ای جوان، بانشاط، کارآمد، انقلابی و باتقوا و توجه به سند چشم‌انداز، رهنمودهای مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) و قانون اساسی همراه باشد.

برادران بزرگوار و انقلابی!

ما بر این باوریم که دغدغه‌های مطرح شده، دغدغه‌های شما دو بزرگوار نیز هست. ولایت‌مداری، تقوا، اخلاص، ساده‌زیستی، تکلیف‌مداری، كارآمدي، شخصیت اخلاقی و انقلابیِ شما بر ما روشن است. برآیند ما این است که توانمندی، تخصص و تعهّدِ شما می‌تواند برای تحققِ گفتمان اصیل انقلاب اسلامی در کشور راهگشا باشد. لذا این درخواست و انتظار را داریم که یکی از شما بزرگواران در عرصۀ انتخابات ریاست جمهوری آتی حضور یابد، چرا که: «وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَ إِنَّ‌ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ»

والسلام علی من اتبع‌ الهدی

اسفند 91