در سرمقاله «مردم‌سالاری» آمده است: «در اين انتخابات، باور کنيم که اگر چه خيلي چيزها به دست آورديم، خيلي از اندوخته هاي «پارسايي و تقوا» را آسان از دست داديم. يعني، دنياي ديگران آخرتمان را برد. آن پرهيز ادعايي ما، زباني بود. خودمان را براي آبادي کشور و بهروزي ملت عرضه کرديم اما خودمان «فروريختيم». در اين هفت شب و هفت روز، مرز غيبت و تخريب و آبروي مومن را درنورديديم و باکمان نبود و معلوم شد که کشتي وجودمان در طوفان حوادث «خسي» بيش نيست. چهره صداقت را نيز همه در ما ديدند! معلوم شد که حساسيت ما نسبت به «بيت المال» چيست؟ معلوم نبود و نيست و شايد هم هرگز به مصلحت نباشد تا بدانند و بدانيم که آن همه هزينه از کجا آمده است، آسماني است يا زميني؟ اندوخته پيشين بود يا بادآورده کنوني؟»