رئیس کمیته سیاسی جبهه ایستادگی گفت: «اکنون بسیاری از کاندیداها شعارهایی می دهند که در شرایط فعلی خارج از توانایی کشور است و اصلا به این موضوع توجه نمی کنند که قیود مختلف استراتژیک در کشور ما در زمینه ژئوپلیتیک، ژئواستراتژیک، ژئواکونومیک، ژئوکالچر و امثالهم چیست و آیا می توان این شعارها را تبدیل به عمل کرد یا خیر.»
تبلیغات انتخابات مجلس نهم از سوی جبهه ها، احزاب و کاندیداهای مختلف در حال پیگیری است و آنچه بیشتر از همه در این امر جلب توجه می کند وجود شعارهای کلی و بعضا ذهنی همچون عقلانیت، عدالت، معنویت و... است. در این میان به نظر می رسد هیچ یک از جبهه ها و کاندیداها به بحث کارآمدی مجلس آینده و شرایط نیل به این کارآمدی نپرداخته اند. این در حالی است که یکی از ضعف های مجلس هشتم بحث عدم کارآمدی در موضوعات مختلفی همچون بحث نظارت بر حسن اجرای قوانین بود.
حسین کنعانی مقدم تحلیل گر مسائل سیاسی در گفتگو با فرارو گفت: «مردم ما بعد از هشت دوره مجلس اکنون در موقعیت قضاوت نسبت به عملکرد مجالس گذشته هستند واینکه مسائلی هنوز باقی مانده که شاید در یک دوره مجلس می شد آنها را حل کرد. بحث تورم و گرانی، بحث بیکاری و مسکن و مسائلی که جوانان با آنها مواجه هستند، بحث مواد مخدر، فساد، رانت خواری، مفاسد اقتصادی و مسائل مختلفی که شاید یک دوره مجلس جهت قانون گذاری برای حل این مشکلات کافی باشد. بنابراین اکنون مردم می توانند قضاوت کنند آیا مجلس هشتم کارآمد بود یا خیر و اگر ضعف هایی داشته مجلس آینده باید چه ضعف هایی را برطرف کند.»

وی افزود: «پیشنهاد من این بود که اولا هر دوره مجلس باید کارنامه چهار ساله خود را اعلام کند و بگوید که در این دوره چه قوانینی را وضع کرده و چه مشکلاتی را توانسته حل نماید و در این ارتباط هم شاخص های عددی وآماری دهند نه شعاری. دوم اینکه مجلس بعدی دو ماه اول هیچ قانونی را وضع نکنند و برنامه ریزی کنند که چه قوانینی را باید وضع کنند تا مشکلات باقی مانده از دوره قبلی را حل کنند. درست نیست ما بعد از 33 سال هنوز ساده ترین مسائل و مشکلات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی را نتوانسته باشیم با کلید قانون باز کنیم.»

این تحلیل گر مسائل سیاسی ادامه داد: «نکته بعدی این است که خیلی ها فقط شعار می دهند. شعار اگر بدون شعور باشد عملا می توان گفت که دروغ است و نباید نمایندگان و نامزدها به مردم دروغ بگویند چرا که هم خلاف شرع است و هم خلاف عرف سیاسی و الگوهای اخلاقی انتخاباتی و سیاسی می باشد.»

وی افزود: «شعور هم وقتی معنی و مفهوم پیدا می کند که پشت این شعار و شعور یک برنامه نشسته باشد و عقبه این برنامه مشخص باشد که واقعا کسانی که این شعارها را می دهند آیا برنامه ای را هم ارائه داده اند و آیا این برنامه ها باز هم سعی و خطا است یا بیشتر این جنبه را دارد که با این شعارها کسب رای بکنند. ممکن است برنامه ای ارائه داده باشند که اصلا عملی نباشد و فقط مطالبات مردم را بالا ببرد و نتیجه ای هم حاصل نشود. به این دلیل ما می توانیم دو یا سه ماه اول مجلس آینده را به این موضوع بپردازیم و برنامه ای را تنظیم کنیم که ظرف سال اول مشکل گرانی را حل کنیم و قوانینی را وضع کنیم تا دولت برود کار کند و به همین صورت یکی یکی مسائل را حل کنیم.»

کنعانی مقدم گفت: «یک تصوری همیشه در میان نامزدها وجود دارد که هرکس بتواند فضای تبلیغاتی و انتخاباتی را با تبلیغات تصویری، گفتاری، شنیداری، کرداری در تصرف خود درآورد، می تواند آرای بیشتری را بدست آورده و به مجلس راه یابد. به نظر می رسد این نحوه عملکرد ممکن است مردم را به اشتباه بیاندازد و کسانی را انتخاب کنند که کارآمدی لازم را برای قانونگذاری نداشته باشند. در حالی که یک وظیفه اصلی نماینده این است که بتواند قانون گذاری کند. قانونی که با عمل و مقتضیات زمان و شرایط اجتماعی، فرهنگی و توانمندی نظام هماهنگ باشد.»

وی افزود: «اکنون بسیاری از کاندیداها شعارهایی می دهند که در شرایط فعلی خارج از توانایی کشور است و اصلا به این موضوع توجه نمی کنند که قیود مختلف استراتژیک در کشور ما در زمینه ژئوپلیتیک، ژئواستراتژیک، ژئواکونومیک، ژئوکالچر و امثالهم چیست و آیا می توان این شعارها را تبدیل به عمل کرد یا خیر. بنابراین وقتی با این سبک کار دوستان وارد انتخابات می شوند هرکس بتواند فضای افکار عمومی را به سمت خود جلب کند و آنها را پای صندوق رای بکشاند، فکر می کند که می تواند رای آنها را کسب کند و به مجلس راه یابد و نماینده یک ملت در مجلس شود.»

کنعانی مقدم تصریح کرد: «به نظر می رسد این نحوه تبلیغات نمی تواند اصلح و شایسته ترین افراد را برای وضع قانون گذاری و حل مشکلات کشور به مردم معرفی کند تا آنها بتوانند بر این اساس این امانت را به او بسپارند تا در مجلس از مطالبات و حقوق آنها دفاع کند. یکی از دلایل این نقیصه هم خلاء وجود احزاب برنامه دار در کشور است و افراد نتوانستند از درون یک کار حزبی رشد پیدا کنند، آموزش ببینند و برنامه های خود را ارائه دهند. من به شخصه خودم دیدم بعضی از نمایندگان قبل از انتخابات چهار، پنج موبایل و ده، پانزده ستاد دارند و فعالیت گسترده ای می کنند اما به محض آنکه رای آورده و انتخاب می شوند تمامی موبایل ها از دسترس خارج می شود و نه ستاد مردمی دارند و نه نظارت عمومی بر عملکرد چهار ساله آنها می شود. و این شاید به دلیل خلاء امر به معروف و نهی از منکر و خلاء وجود احزاب تشکیلاتی است.»