در سرمقاله «ابتکار» آمده است: «در شرایط کنونی،‌ بیشترین بهره را از کار ویژه نوچه‌ها، بخشی از گروه‌های سیاسی می‌برند. گروه‌هایی که گرفتار فقر تئوریک هستند و به دلیل سوءتغذیه فکری، حرف قابل اثباتی برای عرضه ندارند و بقایشان به سلب و انکار رقیب است. اینان با غوغاسالاری و با تکیه بر ابزار «نوچه‌ها»، سعی در جلب افکار عمومی دارند؛ با بازارگرمی «نوچه‌ها» خود را تا سطح یک گروه مرجع بالا می‌برند و با تکیه بر بی‌پروایی آنها، فضا را آنچنان مشوش و ناامن می‌کنند که رقیب، جرات ابراز وجود نداشته باشد.»