آنچه که در دوره‌های مختلف انتخابات مشاهده شده و متأسفانه، در انتخابات پیش‌رو نیز آنرا می‌بینیم این است که کاندیداها و یا جریاناتی که از وجه ایجابی لازم برخوردار نبوده و توانایی‌های محدود و برنامه‌های نامتعیّنی دارند، این ضعف خود را از طریق تخریب دیگر رقبا جبران می‌کنند... بولتن نيوز- سيد مجتبي نعيمي: اصولاً برگزاری انتخابات در هر جامعه‌ای به این علت است که رأی دهندگان بتوانند از طریق آن، افراد مطرح یا همان کاندیداها را گلچین کرده و آنهایی که صلاحیت بیشتری دارند، در مناصب پیش‌رو بگمارند. البته این صلاحیت، گاه در فرد کاندیدا جستجو می‌شود و گاه در جریانات و جبهه‌هایی که لیست‌های انتخاباتی داده و افرادی را به نمایندگی از خود، به جامعه معرفی می‌کنند. در نتیجه، آنچیزی که باید در انتخابات، بیشتر از همه چیز مورد تأکید قرار بگیرد و رویش حساسیت وجود داشته باشد، بررسی صلاحیت‌ها در کاندیداها و یا لیست‌های انتخاباتی است.

حال، صلاحیت هر فرد یا لیست احراز نمی‌شود مگر اینکه رأی‌دهندگان، دست به بررسی آنها زده و نسبت به توانایی‌ها و سابقۀ کاری گذشته، اهداف قابل تحقق اعلام شده و پتانسیل موجود، آنرا احراز کنند. به عبارت دیگر، برتری یک کاندیدا یا لیست تنها در صورتی معلوم می‌‌شود که وجه ایجابی آنها برای جامعه معرفی شده و رأی‌دهندگان، "کارهایی که باید کرد" فرد یا لیست الف را با لیست ب مقایسه کنند و به نظر نهایی‌شان برسند.
اما این اقدام دو روی یک سکه است. یک روی سکه، بیان چنین ویژگی‌هایی از سوی آنهایی‌ست که قرار است به ایشان رأی داده شود و روی دیگر سکه، تلاش رأی‌دهندگان برای یافتن، کشف و استخراج معیارهای صلاحیت در کاندیداها و جریانات سیاسی‌ست. این سخن بدان معناست که شناخت فرد اصلح و صاحب صلاحیت اتفاق نمی‌افتد، مگر آنکه دو طرف حاضر انتخابات خود را مقید به وقوع چنین امر بدانند.
آنچه که در دوره‌های مختلف انتخابات مشاهده شده و متأسفانه، در انتخابات پیش‌رو نیز آنرا می‌بینیم این است که کاندیداها و یا جریاناتی که از وجه ایجابی لازم برخوردار نبوده و توانایی‌های محدود و برنامه‌های نامتعیّنی دارند، این ضعف خود را از طریق تخریب دیگر رقبا جبران می‌کنند. به عبارت دیگر، شخصیت و هویت برخی از افراد حاضر در انتخابات، از مسیر نفی دیگران شکل می‌گیرد و موجودیت ایشان مبتنی بر دشمنی با دیگران اعتبار پیدا می‌کند. بدين معني كه اساسا برخي كانديداتورها به جاي آنكه به اثبات، تبيين و توضيح برنامه‌هاي احيانا موجود خود بپردازند سعي مي‌كنند از نفي ديگر نامزدها سوءاستفاده كرده و با زير سؤال بردن ساير رقبا براي خود وجهه‌اي كسب كنند. در ماجراي انتخابات 88 دقيقا اين موضوع اتفاق افتاد. در مناظرات تلويزيوني مشاهده كرديم كه نامزدها بيش از آنكه در صدد تبيين برنامه‌هاي خود باشند به دنبال «مچ‌گيري» از رقباي ديگر بودند. حتي در چند مناظره دانشجويي كه در طول يكي دو هفته‌ي اخير هم اتفاق افتاد باز هم چنين مسأله‌اي را مي‌توان ملاحظه كرد. این چنین است که برخی از جریان‌ها و کاندیداها، خانۀ خود را بر ویرانۀ دیگران بنا کرده و به جای اینکه خود را معرفی کرده و از توانایی‌های‌شان به رأی‌دهندگان توضیحاتی بدهند، با سیاه کردن رقبا سعی می‌کنند تا نظر مردم را به خود جلب کنند.

آنچه که در این میان به وخامت این عمل می‌افزاید، سیاه‌نمایی از وضعیت کلی کشور و نفی همۀ دستاورد‌های انقلاب اسلامی برای متشخص نشان دادن خویش است. یعنی بعضی کاندیداها و جریانات سیاسی، برای پوشاندن مشکلات و ایرادات خود، نه تنها رقبا را تخریب می‌کنند و از آنها چهرۀ غیر واقعی به مردم نشان می‌دهند، بلکه سعی می‌کنند از جامعۀ فعلی ایران و حوزه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، علمی و... تصویر پلشتی نشان داده و با مثلاً نقد شرایط فعلی، خود را آدم متخصص و راه‌گشایی معرفی کنند. مسلماً این کار آنها، مصداق کامل تزویر و انحراف افکار عمومی است که با مشاهدۀ بیانات امام خمینی (ره) در خصوص چنین رفتارهایی، باید آنها را نمونۀ واقعی خیانت به اسلام و ایران اسلامی دانست.
یکی از اثرات منفی چنین رفتارهایی، تغییر ذائقۀ مردم است. به این معنی که به علت تکرار تخریب رقبای انتخاباتی توسط کاندیداها در انتخابات‌های مختلفی که این سال‌ها برگزار شده، گویی مردم انتظار دارند که افراد یا جریان‌های سیاسی داخل در عرصۀ رقابت انتخاباتی، از سایر افراد و جریان‌ها انتقاد و بدگویی کنند و دست به لو دادن نکات پشت پرده و سوابق سوءشهرت ایشان بزنند و خیلی به این مقوله توجه ندارند که صاحب تریبون، چقدر در مورد خودش اظهار نظر می‌کند.

قاعدتاً انجام و گسترش این رفتار، بر خلاف اخلاق اسلامی بوده و نقطه‌ای منفی در کارنامۀ انجام دهندگان آن خواهد بود. رهبر معظم انقلاب، بارها به رعایت اخلاق در انتخابات اشاره داشته و در خطبه‌های نماز جمعه 14 بهمن ماه، بار دیگر بر این مقوله تأکید کردند:

«آنچه در انتخابات لازم است، رقابت سالم است. رقابتِ بدون تهمت‌زنى و بدگوئى به يكديگر است. فضاى انتخابات بايد سالم باشد.»

علت اهمیت این مقوله بدان دلیل است که انتخابات، فرایندی است که نشان‌دهندۀ برخی از ویژگی‌های جامعۀ مذبور است. ویژگی‌هایی که بعضی‌ از آنها علنی‌ست و بعضی دیگر پنهان. انتخابات، میزان شور سیاسی موجود در جامعه و یا میزان مشارکت سیاسی و نتیجتاً، مقبولیت نظام سیاسی را به طور واضح نشان می‌دهد. اما در پس این نمایش، می‌توان به کیفیت موضوعاتی مانند میزان پایبندی به اخلاق در جامعه و یا سطح مسئولیت‌پذیری و قانون‌مداری عموم و خصوص جامعه نیز پی‌برد.

به نظر می‌رسد در این میان، فهم کیفیت اخلاق در بین اقشار مختلف در فرایند انتخابات، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. اهمیت این مقوله از آنجاست که با نگاه به ماجراهای فتنۀ 88، می‌بینیم که یکی از اساسی‌ترین ریشه‌های فتنۀ مزبور را باید در پایه‌های اخلاقی شخصیت سران فتنه، خواص سکوت کرده و بی‌بصیرت و سیاه‌لشکر ایشان دید.
بنابراین، دعوت رهبر انقلاب به رعایت اخلاق در انتخابات را می‌توان به مثابه هشداری برای تکرار نشدن فتنه‌ای دیگر، تعبیر کرد. به عبارت دیگر، تخریب دیگران و بنای ساختمان خویش بر مخروبۀ دیگران، خود نوعی فتنه‌انگیزی است که ریشه در مباحث اخلاقی دارد و باید در اولویت بررسی‌های ما قرار بگیرد.

برای رهایی از این معضل انتخاباتی، باید نخبگان اجتماعی جامعۀ حزب‌الله وارد عمل شده و با روشنگری‌های متنوع، ذائقۀ مردم را تغییر دهند و این روش را جا بیاندازند که راه موفقیت در انتخابات، نه در سیاه‌نمایی که در توصیف واقعیت‌های خود است. از سوی دیگر، لازم است تا مردم نیز کاندیداها و یا جریاناتی که چنینی رفتارهایی دارند و به جای بیان برجستگی‌های خویش، سایر رقبا را تخریب می‌کنند، طرد کرده و با عدم اقبال به ایشان، مانع نماینده شدن‌شان شوند.

آنچه بدیهی‌ست در این دوران که خیلی‌ها دنبال روش تخریبی و سلبی هستند، برگ برنده در دست کسی است که برنامه داشته باشد و اخلاق را رعایت کند.