به گزارش رجانيوز، سياه‌نمايي و القاي نااميدي در مردم، ادعاي بي‌اعتمادي مردم به نظام و سلامت انتخابات جزو محورهاي ثابت تبليغاتي رسانه‌هاي ضد انقلاب در ماه‌هاي گذشته بوده است.

در چارچوب راهبرد کلان ضد انقلاب در انتخابات نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری که «فرصت‏طلبی سیاسی برای امنیت‏زدایی از جمهوری اسلامی» است، سه راهبرد یا استراتژی خرد منطبق با سه وضعیت یا سناریوی متفاوت مشارکت انتخاباتی، از سوی ضد انقلاب در نظر گرفته شده است. به بیان دیگر، در یک حصر منطقی، سه وضعیت یا سناریوی متفاوت را می‏توان برای انتخابات پیش‏ روی مجلس متصور شد:

وضعیت نخست، شکل‏گیری مشارکت حداکثری رأی‏دهندگان در انتخابات، در حد انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری و یا بالاتر از آن است.

وضعیت یا سناریوی دوم نیز شکل‏گیری مشارکت حداقلی و به میزانی پايین‏تر از مجلس هشتم است.

وضعیت یا سناریوی سوم نیز شکل‏گیری نوعی مشارکت در حدی پايین‏تر از انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری و در عین حال بالاتر از انتخابات هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی است که از منظر ضدانقلاب، می‏توان آن را «مشارکت حداکثری نامطلوب» نامید.

در صورت شکل‏گیری سناریوی نخست، اپوزیسیون خارج‏نشین، تکلیف و استراتژی خود را روشن می‏داند و همان راهبرد تبدیل مشارکت حداکثری به نافرمانی مدنی و براندازی نرم را دنبال خواهد کرد تا این چالش را به تهدید امنیتی تبدیل کند.

تحقق سناریوی دوم نیز برای این طیف به منزله بهترین سناریو، یا سناریوی مطلوب است که در این صورت، راهبرد ضد انقلاب، راهبرد تبلیغاتی و روانی برای القای از بین رفتن پشتوانه اجتماعی جمهوری اسلامی و فرسایش سرمایه اجتماعی آن با تأکید بر این نکته است که جامعه و به‌ویژه شهرهای بزرگ، به دلیل نامشروع و نامعتبر دانستن نتایج انتخابات ریاست جمهوری گذشته و پذیرفتن شائبه‏های تقلب در آن، در این انتخابات شرکت نکرده‏اند.

اين در حالي‌ست كه اساساً تراز مشاركت در انتخابات پارلمان در تمام دنيا با انتخابات رياست جمهوري تفاوت دارد و در ايران نيز اين نصاب معمولاً ثابت بوده است، به‌طوري كه در انتخابات مجلس هشتم، ميزان مشاركت حدود 55 درصد بود و اين ميزان در انتخابات رياست جمهوري 85 درصد بود.

با اين حال، حتي اگر ميزان مشاركت در انتخابات مجلس نهم، بيش از 55 درصد انتخابات مجلس هشتم شود، ضد انقلاب همه تلاش خود را خواهد کرد تا گزینه تحریم انتخابات را به رفتار رأی‏دهندگی قاطبه جامعه ایران تبدیل کند كه به نظر مي‌رسد با توجه به اينكه اين احتمال تقريباً قطعي است، احتمالاً از روزهاي آينده، اين خط تبليغي به‌صورت جدي‌تري كليد بخورد.

در صورت شکل‏گیری گزینه سوم نیز راهبرد ضد انقلاب باز هم نوعی عملیات روانی و تبلیغاتی به منظور القای نامعتبربودن نتایج انتخابات و بزرگ‌نمایی نتایج آن از سوی جمهوری اسلامی و القای تقلب به‌ویژه در انتخابات تهران است تا از این طریق بتواند اهداف راهبرد دوم خود را محقق كند و یا حتی در حالت خوش‏بینانه‏تر، بتواند به هدف راهبرد نخست خود یعنی تبدیل انتخابات به نافرمانی مدنی دست یابد.

در هر صورت، در چارچوب راهبردهای تبلیغاتی، یکی از تکنیک‏های این راهبرد، القای اختلاف میان مسئولین جمهوری اسلامی، به‌ویژه رئیس جمهوری و مقام معظم رهبری است و ضد انقلاب تصور می‏کند كه در صورت مانور دادن بر این خط تبلیغی می‏تواند اهداف خود را در سناریوهای مختلف پیش ببرد و راهبرد کلان فرصت‏طلبی سیاسی برای امنیت‏زدایی از جمهوری اسلامی را به نتیجه برساند.